Zondag acht dagen vormt het imponerende sluitstuk van een drieluik over de immer voortschrijdende tijd.
Zo universeel Temmermans onderwerpen, zo kenmerkend borstelt de dichter het leven hier en nu met trefzekere penseelstreken.
In de namiddag. Wij liggen op bed, dat wil zeggen:
ik lig er uitgestrekt, loom als een leesteken.
Ik roep je. Ik zing je naam. In de bomen
die als vandalen om ons heen komen staan.
Zo universeel Temmermans onderwerpen, zo kenmerkend borstelt de dichter het leven hier en nu met trefzekere penseelstreken.
In de namiddag. Wij liggen op bed, dat wil zeggen:
ik lig er uitgestrekt, loom als een leesteken.
Ik roep je. Ik zing je naam. In de bomen
die als vandalen om ons heen komen staan.
