Als bisschop Heard van Bampopo in Afrika op weg terug naar Engeland het mediterrane eiland Nepenthe aandoet om zijn nicht te bezoeken, vermoedt hij niet dat de kleine twee weken die hij er doorbrengt zijn kijk op het leven volledig zullen veranderen. Naast de lokale bevolking wonen er op het eiland een grote groep Russen onder leiding van een charismatische ex-monnik met een wonderlijk verleden, rijke expats, een bedreven hedonist en een alcoholiste met een exhibitionistisch karakter. Met al dezen en anderen, voert de bisschop gesprekken die qua onderwerp variëren van geschiedenis tot kunst tot seksualiteit en eten, van heiligen tot hedonisten en van Engeland via Afrika tot Italië. De ironische en vaak briljante toon van de conversaties draagt bij aan de grandioze sfeer van deze roman. Dit beroemdste boek van Douglas uit 1917 dankt zijn faam aan zijn buitenissigheid. De kritiek verguisde het gebrek aan plot, hoewel er een heuse moord in voorkomt. Voor Douglas gold juist dat het boek uitsluitend plot was, waarmee hij zeggen wilde dat elke versimpeling in tekst te weinig recht doet aan dit fascinerende bestaan. Norman Douglas heeft altijd felle bewonderaars en bestrijders gekend. Edmund Wilson schrijft in zijn brieven aan Vladimir Nabokov bijvoorbeeld: 'Jouw enthousiasme voor Zuidenwind trouwens, lijkt mij een uitzonderlijk voorbeeld van het verraad van een man van smaak door het plezier dat hij beleeft aan een bijzonder aspect van een werk, in dit geval de kwaadsappige humor.' Een knappe vertaling die volop recht doet aan de elegante stijl van het origineel. - NRC Handelsblad Zuidenwind is meer dan een intrigerend tijdsbeeld, en charmeert ook door zijn prikkelende eigenzinnigheid. Douglas vertelt zijn verhaal met onmiskenbare humor. - de Volkskrant
