Zuivere leegte is het slotstuk van een trilogie die in Japan, Amsterdam en de Amerikaanse staten Maine en Arizona speelt, locaties waar de schrijver zenavonturen beleefde. De kern van deze wijsgerig-cynische en oprecht-komieke autobiografie is het (filosofisch-mystieke) Niets, dat van de Wetering al als jongen fascineerde omdat het hem 'aan naakte vrouwen en Harley Davidsons deed denken'.
Zijn hele leven lang heeft Janwillem van de Wetering zich met zenboeddhisme beziggehouden. De vraag naar de zin van het leven heeft hem nooit losgelaten. Dat mensen moeten lijden, vindt hij onaanvaardbaar. Hij zocht naar een allesomvattende verklaring, maar was met geen enkel antwoord tevreden. Op die niet aflatende zoektocht ontmoette hij gewezen kloosterleerlingen, op macht beluste zenmeesters, ontgoochelde aanhangers, een aan alcohol verslaafde maar integere Tibetaanse Rinpoche, de vrolijke zelfgekozen goeroe Baba en de onovertroffen, door zestig zenmeesters erkende superleerling, die hij vreselijk benijdt tot hij erachter komt dat zelfs hij niets met zekerheid weet, ook al heeft hij alle koans opgelost.
Van de Weterings terugblik op zijn levenslange worsteling met de grote existentiële vragen bevat talloze koddige en hoogst ongewone verhalen. Met zijn menselijkheid, humor en openheid voor alle facetten van het leven weet hij al zijn lezers te raken, ongeacht of die zich tot het zenboeddhisme voelen aangetrokken of niet.
- - -
Zijn hele leven lang heeft Janwillem van de Wetering (bekend van de politieromans over Grijpstra en De Gier) zich verdiept in het zenboeddhisme. Hij schreef ook een veelgeprezen autobiografische trilogie vertaald in het Engels, Spaans en Duits. "Pure leegte" is het sluitstuk van wat zowel een serieuze spirituele zoektocht als een komische autobiografie is. Het centrale mysterie blijft het Niets, dat Wetering als jongen fascineerde omdat het 'hem deed denken aan naakte vrouwen en Harley Davidsons'. Maar in dit laatste deel moet Van de Wetering nog met de rekening komen. Hij lachte een beetje. Wat heeft hij nu eigenlijk geleerd? Welke leegte was het nastreven waard, en welke was gewoon onzin? Spirituele autobiografie van de auteur van \"Grijpstra en De Gier\". Janwillem van de Wetering (1931-2008) was een Nederlandse schrijver, zakenman en avonturier. Hij woonde achtereenvolgens in Zuid-Afrika, waar hij zich bezighield met onroerend goed, in Japan, waar hij anderhalf jaar verbleef in een zenklooster in Kyoto, en in Londen, waar hij lange tijd filosofie studeerde. Hij was een vertegenwoordiger van chemische producten in Colombia, een visnetverkoper in Peru en een non-profitorganisatie in Australië. In plaats van zijn dienstplicht ging hij als reservist bij de Nederlandse politie. Hij raakte gecharmeerd van het politievak en klom op tot sergeant en inspecteur. In 1975 verhuisde hij naar Maine en besloot zich fulltime aan het schrijven te wijden. In 1984 werd hij bekroond met de Franse Grand Prix de littérature politicière. Hij is vooral bekend van de boeken van Grijpstra en De Gier.
Zijn hele leven lang heeft Janwillem van de Wetering zich met zenboeddhisme beziggehouden. De vraag naar de zin van het leven heeft hem nooit losgelaten. Dat mensen moeten lijden, vindt hij onaanvaardbaar. Hij zocht naar een allesomvattende verklaring, maar was met geen enkel antwoord tevreden. Op die niet aflatende zoektocht ontmoette hij gewezen kloosterleerlingen, op macht beluste zenmeesters, ontgoochelde aanhangers, een aan alcohol verslaafde maar integere Tibetaanse Rinpoche, de vrolijke zelfgekozen goeroe Baba en de onovertroffen, door zestig zenmeesters erkende superleerling, die hij vreselijk benijdt tot hij erachter komt dat zelfs hij niets met zekerheid weet, ook al heeft hij alle koans opgelost.
Van de Weterings terugblik op zijn levenslange worsteling met de grote existentiële vragen bevat talloze koddige en hoogst ongewone verhalen. Met zijn menselijkheid, humor en openheid voor alle facetten van het leven weet hij al zijn lezers te raken, ongeacht of die zich tot het zenboeddhisme voelen aangetrokken of niet.
- - -
Zijn hele leven lang heeft Janwillem van de Wetering (bekend van de politieromans over Grijpstra en De Gier) zich verdiept in het zenboeddhisme. Hij schreef ook een veelgeprezen autobiografische trilogie vertaald in het Engels, Spaans en Duits. "Pure leegte" is het sluitstuk van wat zowel een serieuze spirituele zoektocht als een komische autobiografie is. Het centrale mysterie blijft het Niets, dat Wetering als jongen fascineerde omdat het 'hem deed denken aan naakte vrouwen en Harley Davidsons'. Maar in dit laatste deel moet Van de Wetering nog met de rekening komen. Hij lachte een beetje. Wat heeft hij nu eigenlijk geleerd? Welke leegte was het nastreven waard, en welke was gewoon onzin? Spirituele autobiografie van de auteur van \"Grijpstra en De Gier\". Janwillem van de Wetering (1931-2008) was een Nederlandse schrijver, zakenman en avonturier. Hij woonde achtereenvolgens in Zuid-Afrika, waar hij zich bezighield met onroerend goed, in Japan, waar hij anderhalf jaar verbleef in een zenklooster in Kyoto, en in Londen, waar hij lange tijd filosofie studeerde. Hij was een vertegenwoordiger van chemische producten in Colombia, een visnetverkoper in Peru en een non-profitorganisatie in Australië. In plaats van zijn dienstplicht ging hij als reservist bij de Nederlandse politie. Hij raakte gecharmeerd van het politievak en klom op tot sergeant en inspecteur. In 1975 verhuisde hij naar Maine en besloot zich fulltime aan het schrijven te wijden. In 1984 werd hij bekroond met de Franse Grand Prix de littérature politicière. Hij is vooral bekend van de boeken van Grijpstra en De Gier.
