Ondanks bibliotheken vol boeken over oorsprong, verloop en verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog begrijpen we eigenlijk nog steeds niet waarom ‘gewone’ Duitsers achter de oorlog bleven staan, zelfs toen ze wisten dat die niet meer te winnen was. Wat was de oorlog die de Duitsers dachten te vechten? Hoe veranderden hun opvattingen en verwachtingen na de overwinningen van de Blitzkrieg, de eerste nederlagen in het oosten en de bombardementen van Duitse steden? En wanneer realiseerden de Duitsers zich dat ze meehielpen aan en medeverantwoordelijk waren voor een volkerenmoord?
Puttend uit een schat aan brieven, dagboeken en ooggetuigenverslagen en verteld vanuit het perspectief van diegenen die de oorlog meemaakten – soldaten, leraren en huisvrouwen; nazi’s, christenen en joden – vlecht historicus Nicholas Stargardt een meesterlijk narratief van de handelingen en gedachten van het Duitse volk, vanaf het begin van het conflict tot aan de ontknoping.
