Virtuoos, sprankelend en absurdistisch is de toon van Mizee. Deze roman verzandt niet in een alledaagse verbeelding van het aardse tranendal. De personages zijn personen van vlees en bloed, groot in hun desillusie, klein in hun onderlinge kinnesinne. (Juryrapport Libris Literatuurprijs, 2004) Tien jaar geleden verscheen Toen kwam moeder met een mes, de alom bejubelde Haarlemse familiekroniek van Nicolien Mizee. Het is hoog tijd voor De halfbroer, het nog geestiger en gevoeliger vervolg. Het gekrakeel binnen de familie is als vanouds en goddank ook de unieke, snedige stijl waarin Mizee haar omgeving fileert én bezingt. De halfbroer gaat over hoe bijzonder het is om gewoon te zijn. De hoofdpersoon doet verwoede pogingen om grip op haar leven te krijgen. Is het mogelijk een ander ooit echt te doorgronden? Wat is oprecht, wat opschepperij? Van burgerman tot blaaskaak, van branie tot broer, van lesbienne tot hetero, van plassen in de buitenlucht tot de hoogste verleidingskunst: niets menselijks is in dit buitengewone boek vreemd. Of eigenlijk juist alles.
