Pijnlijk nauwkeurig beschrijft een dierenliefhebber de mentale strijd die hij voert met zijn roofvogel. Hij doet dat in een sterk beeldende taal, vol hilarische hersenkronkels. Dit dagboek, want dat is het eigenlijk, verslaat een tot mislukken gedoemde queeste: een man is vergeefs op zoek naar een verondersteld verleden waarin mens en dier nog één waren. De Britse auteur Terence White (1906-1964) werd beroemd met zijn roman over koning Arthur en de ridders van de Ronde Tafel, The Once and Future King (1958). Maar daarvóór al schreef hij dit meesterwerkje over zijn pogingen om een wilde havik te temmen. Directe aanleiding voor zijn onderneming is de depressie waarin de naderende Tweede Wereldoorlog hem heeft gedompeld. White zoekt zijn heil in een romantisch kluizenaarsbestaan op het Engelse platteland, maar dat ontaardt in een ware uitputtingsslag. De zeventiende-eeuwse valkerijhandboeken die hij raadpleegt zijn hem nauwelijks tot steun. Veel van zijn ervaringen met havik Gos heeft White later verwerkt in The Once and Future King. Voor J.K. Rowling, auteur van de Harry Potterboeken, was Whites oeuvre een grote inspiratiebron. De jonge Arthur noemde zij zelfs ‘de spirituele voorvader’ van Harry. Het personage Arthur werd op zijn beurt geboren in die kluizenaarshut te Buckinghamshire, als alter ego van de zoekende White zelf.
