Ze smeerden rattengif op het brood van hun man of staken de meid neer. Ze beraamden hun misdaad gedurende vele jaren of handelden in een opwelling: de bijl hing voor het grijpen en het was gebeurd voor ze het wisten. Tien vrouwen, levend tussen 1712 en 1946, doen hun relaas. Vrouwen moorden minder vaak dan mannen, maar ze hebben meestal een beter verhaal. Over hoe je iemand per ongeluk door zijn hart kunt steken, zoals een vrouw dat deed in Amsterdam, 1925. Over een moord als verzetsdaad na de oorlog, of over de baby die verdween door hem op de vijlbank van de vader te leggen. Het gebeurde in 1774 in de Achterhoek. Tien moordenaressen: tien waargebeurde verhalen over dood en leven – en vooral over liefde, de bloedrode draad in dit moordboek.
