Het oplossen van een misdaad is als het leggen van een puzzel. Soms heb je de omtrekken van het beeld al, maar ontbreken de details die het beeld verfijnen en de waarheid blootleggen. De vraag is: hoeveel stukjes werkelijkheid heb je nodig om het beeld helder te krijgen? In De zaak van Münster tast het team van inspecteur Münster volledig in het duister. De moord op de oude Waldemar Leverkuhn lijkt op een doorsnee roofmoord. Maar het aantal messteken waarmee hij is omgebracht, duidt op extreme woede bij de dader. Toch ontbreekt in de kring van Waldemar Leverkuhn elk haatmotief. Münster ziet geen andere uitweg dan een beroep te doen op de befaamde intuïtie van commissaris Van Veeteren, die van een jaar verlof geniet en in een antiquariaat werkt. Van Veeteren hoeft maar even te snuiven om zeker te weten dat de zaak stinkt.
