Drugs, geweld, uitsluiting, en de enorme verschillen tussen rijk en arm: het komt allemaal aan de orde in De zon op mijn hoofd. Hoe eenvoudig zou het zijn om aan alle clichés tegemoet te komen, maar Martins vermijdt moeiteloos elke schijn van sensatie en gemakkelijk scoren. Hij schrijft subtiel, menselijk, en zonder enig cynisme. Het levensverhaal van de auteur is hoopgevend: door zijn jeugd in de favela’s was hij voorbestemd om een van de vele kansloze jongeren te worden, maar zijn deelname aan een literaire workshop in een openbare bibliotheek betekende een keerpunt in zijn leven. De docent zag zijn talent en stimuleerde hem door te gaan met schrijven. Met zijn debuut werd hij meerdere malen voorpaginanieuws en hij is inmiddels een rolmodel voor vele jongeren uit de favela’s aan wie hij een stem heeft gegeven.
