Poëzie op de grens van introspectie en uitzinnigheid
Christophe Vekeman mag dan in de eerste plaats een gevierd romanschrijver zijn, in de loop der jaren heeft hij op talloze podia zijn publiek begeesterd en verblijd met even exquise als hartversterkende gedichten, waarvan de recentste zijn gebundeld in Dit is geen slaapkamer meer nu.
Zijn voornaamste thema: de liefde; zijn stijl: onnavolgbaar virtuoos en op unieke wijze beeldrijk. Dat hij daarbij vaak met verve de grens tussen introspectie en een seksuele, zelfs ronduit uitzinnige ambiance weet te bedansen, draagt alleen maar bij aan de leesvreugde.
Christophe Vekeman mag dan in de eerste plaats een gevierd romanschrijver zijn, in de loop der jaren heeft hij op talloze podia zijn publiek begeesterd en verblijd met even exquise als hartversterkende gedichten, waarvan de recentste zijn gebundeld in Dit is geen slaapkamer meer nu.
Zijn voornaamste thema: de liefde; zijn stijl: onnavolgbaar virtuoos en op unieke wijze beeldrijk. Dat hij daarbij vaak met verve de grens tussen introspectie en een seksuele, zelfs ronduit uitzinnige ambiance weet te bedansen, draagt alleen maar bij aan de leesvreugde.
