Remco Campert, de virtuoos terloopse dichter, werd met zijn vroege proza het icoon van de feestende, drinkende, vrijende en in het Vondelpark slenterende jongeren. Kenbaar is hij niet zomaar, hij is de man die je ziet van opzij, nooit helemaal. De toeschouwer, met zijn pen aan ieder knipperend ogenblik. Zijn poëzie is even betrokken als verlangend, zijn proza broos en monter, zijn columns altijd actueel en geestig.
Mirjam van Hengel sprak gedurende twee jaar wekelijks met Remco Campert en kreeg inzage in al zijn papieren. Een knipperend ogenblik is een portret van het leven en werk van de geliefde schrijver bij wie altijd te lezen is wat er op zijn pad terechtkwam: de geschiedenis van zijn vader en de oorlog, de theaterwereld van zijn moeder, de dichtersbeweging in de jaren vijftig, de ontploffende vrijheid van de jaren zestig, de grenzeloosheid van de jaren zeventig, de uitbundige optredens in de latere jaren. En altijd is hij zelf aanwezig in zijn gedichten en verhalen, vaak met humor en altijd met veel gevoel. Het is Campert ten voeten uit die recent dichtte: ‘Liever geen biografie / waarin al deze gevoelens worden gemist'.
