Vijf jaar lang, van 1998 tot 2003, werkte Joris Luyendijk als correspondent in de Arabische wereld. Hij liep vluchtelingenkampen af en sloppenwijken, Joodse nederzettingen en fundamentalistische bolwerken. Hij sprak met terroristen en bezetters, met slachtoffers, daders en hun familie. Hij doorstond beschietingen en bombardementen, doodsbedreigingen en zelfmoordaanslagen. Hoe meer hij zelf meemaakte, hoe meer het begon te knagen. Want wat gaapte er een kloof tussen wat hij als correspondent met eigen ogen zag, en wat hij daarvan kon laten zien op radio, tv en in de krant. In Het zijn net mensen probeert Luyendijk iets van die kloof te dichten. Met pakkende voorbeelden en vol humor legt hij uit waarom het zo moeilijk is om iets van het Midden-Oosten te begrijpen, en welke rol de media daarin spelen.
'Een uitstekend schrijver. Joris Luyendijk denkt, zoekt en schrijft met de onbevangenheid van iemand die nog geen kant heeft gekozen in een uitzichtloos conflict.' Jury Gouden Pennetje
Het zijn net mensen verscheen in 2006 en werd achtereenvolgens bekroond met de NS Publieksprijs 2007, de Dick Scherpenzeelprijs 2007 en de Assises du Journalisme Literary Prize 2010.
