In Kairos houdt Hermsen een hartstochtelijk pleidooi voor een meer bevlogen tijd. We kennen Chronos als de lineaire, meetbare tijd, maar we zijn Kairos als de god van 'het geschikte ogenblik' vergeten. Hermsen vindt Kairos terug in het werk van o.a. Nietzsche, Arendt, Bloch, Benjamin en Heidegger, en verbindt deze aan begrippen als enthousiasme, inspiratie, empathie en bezieling. Hermsens essays over filosofie, kunst en onderwijs ontvouwen nieuwe manieren van hoopvol denken, die ons kunnen inspireren om daadwerkelijke veranderingen op gang te brengen.