Niet eerder was de poëzie van Willem Thies (1973) zo persoonlijk als in Meer mensen dan reddingsvesten. Hij weet pijnlijk in beeld te brengen hoe groeiende afstand een relatie onder druk kan zetten. Maar er blijkt een uitweg mogelijk, er worden openingen geboden. Hierop volgen strijdbaarheid en veerkracht. De crisis wordt bezworen en de liefde leeft weer op. Van persoonlijk wordt de poëzie aards, dan visionair, universeel, groots en weids. Meer mensen dan reddingsvesten is een intrigerende en overweldigende bundel, vol rijke beelden van de winnaar van de C. Buddingh’-prijs. Indringer Het mag zijn dat je lichaam mij bekend is, het is mij niet langer welgezind. Het ademt naast mij onder de lakens, als iets verdwaalds. Zijn warmte is de mijne niet, de rug een wand.
