Het leven van IT-er, bruilofts-dj en mensenmens Jan de Vries is als een plaat waarvan de naald is blijven hangen op kant twee. Zijn bestaan is dat van een robot: werken, eten, Netflixen, slapen, elke maand een dj-klus en eens in de zes weken agendaseks met zijn vriendin Nathalie.
Maar dan krijgt Jan een idee om zijn midlifecrisis te bestrijden: een dansavond organiseren voor 45-plussers. En dat terwijl hij bijna al zijn energie nodig heeft op de zaak, waar een 21-jarige stagiair beslist over het voortbestaan van zijn baan. Intussen doet Jans beste vriend en medeorganisator Chris een laatste poging groots en meeslepend te leven door een roman te schrijven die alle andere romans overbodig maakt, en smoort Nathalie haar existentiële problemen in een cocktail van gintonics, nachtelijke fietstochten in badjas en Volkskrant Magazine-interviews met depressieve actrices.
Paradijs bij het dashboardlicht – Het leven van Jan de Vries (1966 – ) is niet alleen een roman over het leven van Jan de Vries, maar ook en vooral een roman over het leven zelf, zoals Chris zou zeggen. De werken van Meat Loaf, de Wachowski’s en Jean-Paul Sartre worden op bijna onnavolgbare wijze met elkaar verweven in een goddelijke komedie die ook geschreven had kunnen worden door John Lanting.
Maar dan krijgt Jan een idee om zijn midlifecrisis te bestrijden: een dansavond organiseren voor 45-plussers. En dat terwijl hij bijna al zijn energie nodig heeft op de zaak, waar een 21-jarige stagiair beslist over het voortbestaan van zijn baan. Intussen doet Jans beste vriend en medeorganisator Chris een laatste poging groots en meeslepend te leven door een roman te schrijven die alle andere romans overbodig maakt, en smoort Nathalie haar existentiële problemen in een cocktail van gintonics, nachtelijke fietstochten in badjas en Volkskrant Magazine-interviews met depressieve actrices.
Paradijs bij het dashboardlicht – Het leven van Jan de Vries (1966 – ) is niet alleen een roman over het leven van Jan de Vries, maar ook en vooral een roman over het leven zelf, zoals Chris zou zeggen. De werken van Meat Loaf, de Wachowski’s en Jean-Paul Sartre worden op bijna onnavolgbare wijze met elkaar verweven in een goddelijke komedie die ook geschreven had kunnen worden door John Lanting.
