Sacha Landkroon (1984) is een poëtische ontdekkingsreiziger. In de debuutbundel Terra Incognita verkent hij de grenzen van zijn eigen wereldbeeld. Als een denkbeeldige queeste door verschillende werelden beschrijft hij zijn eigen ontwikkeling tot volwassen individu. Het ene moment is daar de machteloosheid, dan weer staat de rol van het toeval of de diepe liefde voor afkomst en familiewaarden centraal.
In 'Terra Incognita' reizen we van een sneeuwlandschap waarin je het verschil niet meer kunt zien tussen lucht en horizon, naar een overweldigend groene jungle rond de evenaar. Daar zit de hoofdpersoon verstrikt tussen lianen op bevrijding te wachten. We eindigen in een nieuw land in het zuiden, waar alles in principe al aanwezig is, en je alleen je gewenste bestaan nog vorm moet geven. Het nieuwe land is alleen beschikbaar voor wie bereid is het te ontginnen.
Het 'verdwalen' van het individu is een thema dat uitstekend past bij Landkroons dichterschap. Het zoeken naar betekenis en bestemming zit er altijd in. Toen hij begon als dichter noemde hij zichzelf een 'mythisch realist' (persoonlijke gedichten verpakt in een mythologisch jasje). Intussen zijn daar eigen ervaringen bijgekomen die de schrijver vertaalt naar universele beelden. Hierdoor is een man opgestaan die vleugels heeft gekregen en zo een nieuw bestaan in gaat.
Landkroon was in 2009-2010 huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij trad op bij festivals als Dichters in de Prinsentuin en de Zwarte Cross, en de fameuze Dichtclub in Groningen. Landkroons gedichten werden al zeer enthousiast ontvangen door onder meer Esther Jansma, Stef Bos en Ellen Deckwitz. 'Terra Incognita' verschijnt na het winnen van het Hendrik de Vriesstipendium.
In 'Terra Incognita' reizen we van een sneeuwlandschap waarin je het verschil niet meer kunt zien tussen lucht en horizon, naar een overweldigend groene jungle rond de evenaar. Daar zit de hoofdpersoon verstrikt tussen lianen op bevrijding te wachten. We eindigen in een nieuw land in het zuiden, waar alles in principe al aanwezig is, en je alleen je gewenste bestaan nog vorm moet geven. Het nieuwe land is alleen beschikbaar voor wie bereid is het te ontginnen.
Het 'verdwalen' van het individu is een thema dat uitstekend past bij Landkroons dichterschap. Het zoeken naar betekenis en bestemming zit er altijd in. Toen hij begon als dichter noemde hij zichzelf een 'mythisch realist' (persoonlijke gedichten verpakt in een mythologisch jasje). Intussen zijn daar eigen ervaringen bijgekomen die de schrijver vertaalt naar universele beelden. Hierdoor is een man opgestaan die vleugels heeft gekregen en zo een nieuw bestaan in gaat.
Landkroon was in 2009-2010 huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij trad op bij festivals als Dichters in de Prinsentuin en de Zwarte Cross, en de fameuze Dichtclub in Groningen. Landkroons gedichten werden al zeer enthousiast ontvangen door onder meer Esther Jansma, Stef Bos en Ellen Deckwitz. 'Terra Incognita' verschijnt na het winnen van het Hendrik de Vriesstipendium.
