"'Wat wil je later worden?' Ik was een jaar of achttien en het was
de laatste keer dat ik die vraag hoorde. 'Ik wil niets worden,
ik wil iemand zijn,' zei ik. Wat dat betekende wist ik niet. Wat ik
toen vooral wilde zijn, en duidelijk niet was, was een Don Juan -
waarschijnlijk de carrière waarover ik het meest heb nagedacht,
maar ook degene waarvan ik het minst werk heb gemaakt."
--
Vol verwondering kijkt de man met de meest Nederlandse naam denkbaar
om zich heen en stelt vast: we zijn een raar volkje. Volgens de scherpe
observator Jan Postma schuilt er een fascinerende schoonheid in het
alledaagse leven en nemen we het te vaak voor lief. En dat is zonde.
Met verve schrijft Postma in Vroege werken over dooie muizen, snorkelen
in een massagraf en over zijn broodrooster. Over waarom hij zich bij het
Stedelijk Museum opgaf als levend kunstwerk (en hoe hij daar met de
dood werd bedreigd). Over narcisme en naïviteit, over Kim Holland bij een
kerncentrale.
De keuze aan onderwerpen is ogenschijnlijk willekeurig, maar Jan Postma
verbindt ze met zijn originele blik die van het alledaagse iets groots en
meeslepends maakt. Ga met hem mee op avontuur en verwonder en
bewonder met hem mee.
