Tien vragen aan Literatour-auteur Anna van Praag

Anna van Praag houdt van plekken die met reizen te maken hebben zoals vliegvelden en grote tankstations die vierentwintig uur open zijn. Misschien houdt ze daarvan nog wel meer dan van het reizen zelf, hoewel ze – op hakken en met lippenstift – door de hele wereld is getrokken. Met haar toenmalige echtgenoot en drie dochters reed ze ruim twee jaar in een Landrover Defender door Afrika en het Midden-Oosten. Daarna woonde ze zes jaar op een berg in Spanje. En nu is ze alweer een tijdje te vinden in een piepklein schrijfhuisje in hartje Amsterdam.

Schrijven kan (en doet) Van Praag dus letterlijk overal. Ze is altijd op zoek naar verhalen en haar boeken gaan vaak over heftige gebeurtenissen: opgroeien in een sekte, grote familiegeheimen die beter verborgen hadden kunnen blijven, een gezellig hotel waar zwarte magie wordt beoefend. Haar boeken werden vertaald in het Duits en Japans. Ze geeft ook les aan schrijfopleidingen.

Foto: © Gözde Otman

Wanneer schreef jij je eerste verhaal en waar ging het over?

Op de kleuterschool. 'Mama is boos' schreef ik. Voor het eerst had ik woorden achter elkaar gezet. Mijn moeder stond ernaast, ik keek op. Ze was niet boos, ze lachte. Toen wist ik het: ik had iets verzonnen. Ik wilde nooit meer ophouden.

Wat is je mooiste jeugdherinnering als het om lezen gaat?

Met een griezelboek in mijn bed. Stiekem, want ik moest eigenlijk slapen. Ineens was er in het boek een hand. Zonder mens eraan. Ik begon te trillen en deed snel het boek dicht en het licht van mijn zaklantaarn uit. Toen werd ik nog banger. Dus ik deed het licht weer aan en las verder.

Sprak je vroeger wel eens met vrienden over boeken en waarom wel of niet?

Niet zoveel. Mijn vriendinnen hielden niet zo van lezen als ik. En dan nog: wat had ik erover kunnen zeggen? Het was mijn geheime wereld.

Wanneer schrijf je het liefst?

Zodra de zon opkomt. Het liefst als de rest van de wereld nog slaapt. En het allerliefst in de woestijn.

Kun je jezelf als auteur omschrijven in vijf woorden?

Ik hou van jonge mensen.

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

Dat ik stiekem kan kijken hoe het eraan toegaat in de klas. Nu mijn eigen dochters van school zijn, wil ik blijven snappen wat er speelt.

Welk advies zou je jongeren willen geven die zelf graag willen schrijven?

Schrijf! Schrijf! Schrijf! Hoe meer je het doet, hoe beter je wordt. En nooit je oude verhalen voor school en dagboeken weggooien – ook al komt er een moment dat je dat dolgraag zou willen. Doe dat dan niet!

Welke leestip zou je jongeren willen geven die niet graag lezen?

Doe maar niet dan. Maar zoek verhalen op andere plekken: in films, games, series, raps. Ook dat is ooit opgeschreven, besef dat.

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

De gedachte dat de wereld zoveel groter (spannender, raarder, mooier) is dan dat wat ik elke dag om me heen zag.

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

Goed natuurlijk. Anders ben ik straks werkeloos. Maar misschien komen er steeds meer ebooks in plaats van echte boeken. Of luisterboeken.