Tien vragen aan Literatour-auteur Astrid Boonstoppel

Astrid Boonstoppel (1983) groeide op in Reeuwijk, als oudste van drie zusjes. Ze studeerde Algemene Cultuurwetenschappen en Media en Journalistiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. (En rechten. Even.) Na haar afstuderen schreef ze jarenlang persberichten, opinieartikelen, nieuwsberichten en speeches voor politici. Nu werkt zij als communicatieadviseur en woont zij in Rotterdam met haar driepotige katje Lulu.

In 2019 debuteerde Astrid met haar Young Adult-roman Dit is hoe het ging. Het boek werd genomineerd voor de Hebban Debuutprijs en won de Jonge Jury Debuutprijs. Een jaar later verscheen Astrids tweede boek De Academie. Haar eerste shortie (novelle) Wees Lucie kwam terecht op de tiplijst van de Jonge Jury 2023.

Foto: © Jilliann Algers

Wanneer schreef jij je eerste verhaal en waar ging het over?

Mijn moeder zei altijd dat mijn allereerste verhaal een verhaaltje was over egeltjes, maar daar kan ik me niets meer van herinneren, haha.

Het eerste verhaal dat ik schreef dat écht ergens over ging en waardoor ik erachter kwam wat woorden kunnen dóén, was in de eerste klas bij het vak Nederlands. Ik schreef een verdrietig verhaal over een meisje dat wakker wordt in een ziekenhuisbed. Waarom ze daar ligt, weet ze niet, maar dat er iets heel erg is misgegaan is wel duidelijk en verwart haar enorm. Best zwartgallig eigenlijk, nu ik erover nadenk. Maar heerlijk om te schrijven en ik kreeg er een hoog cijfer voor, wat veel indruk op me maakte.

Wat is je mooiste jeugdherinnering als het om lezen gaat?

Op vakantie, in de tent, stiekem, onder de dekens met een zaklamp, terwijl ik allang moest gaan slapen. Tot op de dag van vandaag weet ik niet of mijn ouders werkelijk niet doorhadden dat ik nog uren lag te lezen, of dat ze deden alsof ze het niet merkten.

Sprak je vroeger wel eens met vrienden over boeken en waarom wel of niet?

Ik geloof niet dat ik vroeger met mijn vrienden over boeken sprak, ik kan het me in ieder geval niet herinneren. Waarom ik dat niet deed? We hadden het over andere dingen, denk ik. Niet omdat ik me ervoor schaamde dat ik veel las, in ieder geval. Dat wisten ze allang.

Wanneer schrijf je het liefst?

Overdag, als ik er een hele dag de tijd voor kan nemen. Voelt superluxe.

Kun je jezelf als auteur omschrijven in vijf woorden?

Grillig, melancholisch, hoopvol, langzaam (ik schrijf echt heel langzaam haha), beknopt

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

Het verrassingselement; elk schoolbezoek en elke jonge lezer is weer anders.

Welk advies zou je jongeren willen geven die zelf graag willen schrijven?

Vier tips: 1) Begin gewoon. 2) Schaam je nergens voor. 3) Wat je schrijft, hoeft niet direct perfect te zijn, schaven kan altijd nog. 4) Lees!

Welke leestip zou je jongeren willen geven die niet graag lezen?

Lees geen horrorverhaal als je niet tegen bloed kunt, begin niet met het lezen van een voetbalverhaal als je helemaal niet van sport houdt, maar vind het verhaal dat bij jou past. Er is een boek voor iedereen. Dan komt de rest vanzelf!

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

Bezoekjes aan de schoolbieb op de basisschool, waar ze de meest fantastische boeken hadden liggen en heel lieve bibliotheekmoeders die zich nooit bemoeiden met mijn boekenkeuze.

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

Hoopvol! Ik ben ervan overtuigd dat er voor iedereen wel een boek is dat bij die persoon past. En als je eenmaal dat boek gevonden hebt, dan …