Tien vragen aan Literatour-auteur Eva Burgers

Eva Burgers (1969) is schrijfster van jeugdboeken en boeken voor volwassenen. Ze groeide op in het pittoreske dorpje Noordwijkerhout en vertrok op achttienjarige leeftijd naar Amsterdam om aan de Hogeschool voor de kunsten te gaan studeren. Als klein meisje schreef ze al korte verhaaltjes maar pas in 2011 schreef ze haar eerste boek. Inmiddels zijn er zeventien boeken van haar verschenen. Ze is naast het schrijven van boeken, jarenlang rechercheur geweest op de afdeling Zware criminaliteit. Burgers is ook bedenker van televisieformats. Voor RTL4 bedacht zij het basisidee voor de serie Kroongetuige, een misdaadspel waarin tien kandidaten een moord in Zweden moesten oplossen. Met haar twee dochters (Noa en Ilja) woont ze vlak aan zee in het mooie vissersdorp Katwijk.

Foto: © Jell Fotografie

Wanneer schreef jij je eerste verhaal en waar ging het over?

Toen ik heel jong was schreef ik verhaaltjes (heel kort) over wat ik meemaakte en daar verzon ik dan van alles bij.

Mijn eerste wat langere verhaal (dat werd gepubliceerd in een blad voor middelbare scholieren), schreef ik toen ik veertien jaar was en daar won ik een geldbedrag mee. Het ging over een aantal jongeren op school die leerlingen, maar ook docenten dwars zaten (pesten). Een dapper meisje durfde de groep daarop aan te spreken.

Wat is je mooiste jeugdherinnering als het om lezen gaat?

Het boek Floddertje. Mijn vader las me daar altijd uit voor. Maar ook het boek – De verjaardag van Karin en Erik (Corrie Lührs). Het boek gaat over een broer en zus die op hun negende verjaardag een auto krijgen. Een echte auto maar dan klein (voor kinderen). Het gaf mij als klein meisje het gevoel dat alles mogelijk is in je fantasie en dat je daardoor even in een andere wereld kunt zijn.

Sprak je vroeger wel eens met vrienden over boeken en waarom wel of niet?

Zelden. Ik was meer bezig met muziek maken (zang, theater).

Wanneer schrijf je het liefst?

In de ochtend.

Kun je jezelf als auteur omschrijven in vijf woorden?

Gedreven, gevoelig, leergierig en positief.

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

Het is voor mij fantastisch om door het geven van lezingen een bijdrage te kunnen leveren aan de leesbevordering. Ik ben snel gefocust op jongeren met wie het wat minder goed gaat.

Een leerling vertelde mij eens dat ze door het lezen van boeken even in een andere wereld kon zijn. Ze kon haar problemen dan vergeten. Dat herken ik ook van mezelf, alleen had ik een fijne, zorgeloze jeugd. Het raakt me als jongeren die het lastig hebben, het lezen ontdekken. Daarmee kunnen ze even weg uit de wereld waar ze eigenlijk liever niet zouden willen zijn.

Welk advies zou je jongeren willen geven die zelf graag willen schrijven?

Veel lezen, veel schrijven en doorzetten. Niet opgeven! Ik heb een ordner vol afwijzingen. Uiteindelijk lukt het.

Welke leestip zou je jongeren willen geven die niet graag lezen?

Kies een genre of een thema dat je aanspreekt en kies dan een boek dat niet te dik is. Dat maakt het lezen behapbaar voor iemand die lezen niet leuk of lastig vindt.

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

Dat vind ik lastig. Soms was die liefde er wel en soms langere tijd niet. Op de basisschool las ik heel veel maar op de middelbare school veel minder. Ik moest al veel lezen voor de lijst. Daarna kwam de liefde voor lezen weer terug. In eerste instantie veel non-fictie en daarna ook weer fictie.

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

Rooskleurig, want mooie, interessante verhalen willen lezen, blijft altijd.

Toen ik jong was, was er geen afleiding door smartphones of iets dergelijks, maar ook toen lazen veel jongeren niet. Het aanbod is nu zoveel beter dan toen. Ik denk dat het misschien juist door social media alleen maar beter wordt. Scholen en bibliotheken doen ook veel aan leesbevordering. Ik heb er vertrouwen in dat die toekomst er prima uitziet.