Tien vragen aan Literatour-auteur Gerda Blees

Gerda Blees (1985) debuteerde met de verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet en publiceerde vervolgens de dichtbundel Dwaallichten, genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. In 2020 verscheen haar debuutroman Wij zijn licht, die werd bekroond met de Boekhandelsprijs, de European Union Prize for Literature en genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. De vertaalrechten van haar roman zijn aan negen landen verkocht.

Foto: © Bart-Jan de Bruijn

Wat is je mooiste jeugdherinnering als het om lezen gaat?

Mijn moeder die me alle boeken van Thea Beckman voorlas, en elke keer als het eigenlijk al bedtijd was nog een hoofdstuk extra voorlas omdat ze zelf benieuwd was hoe het verder ging.

Wanneer schreef jij je eerste verhaal en waar ging het over?

Als kind schreef ik in groep 4 een heel lang verhaal over een skelet in een spookhuis dat tot leven kwam. Mijn eerste 'volwassen' verhaal is het verhaal 'Blauw, blauw', over een vrouw die haar baby in de vriezer verstopt.

Wat is volgens jou de definitie van succes als auteur?

Als je boeken (of verhalen, of gedichten) kunt schrijven en kunt blijven schrijven die worden gelezen door een publiek, en als je daarbij steeds geïnspireerd blijft.

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

Ik vind de openheid en onbeschaamde nieuwsgierigheid het leukst, bijvoorbeeld de discussie over hoeveel ik verdien en of ik dan wel een huis kan kopen die een keer ontstond in de klas.

Welk advies zou je jongeren willen geven die zelf graag willen schrijven?

Veel lezen, veel schrijven en op zoek gaan naar een publiek: al is het maar één iemand voor wie je schrijft, die ziet wat er mooi is aan wat je schrijft, dan is dat al genoeg. Als je ermee verder wilt en beter wilt worden, dan is het ook goed om iemand te zoeken die niet alleen enthousiast is, maar ook kan zeggen wat er beter kan. En als je wat vertrouwen begint te krijgen, plekken zoeken om je werk naartoe te sturen: wedstrijden, websites, tijdschriften, enzovoort. Elk klein succesje dat je boekt kan een aanmoediging zijn om verder te gaan, en de afwijzingen en verliezen helpen je oefenen om te gaan met kritiek en negatieve reacties op je werk.

Welke leestip zou je jongeren willen geven die het liefst niet lezen?

Wow dat is een moeilijke! Ik zou zeggen: lees zeer korte verhalen. Bijvoorbeeld van Joubert Pignon, Lydia Davis, Sylvia Hubers of A.L. Snijders. Dan hoef je elke keer maar een kort stukje te lezen. Zeer korte verhalen zijn vaak grappig, absurd en in een heel kort stukje krijg je een hele wereld te zien. Eigenlijk een aanrader voor iedereen.

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

Ik las graag over onderwerpen die ik zelf interessant vond, zoals seks. De boeken die ik voor school las vond ik eigenlijk niet zo boeiend.

Heb je volgens jou een opleiding nodig om schrijver te kunnen worden en waarom wel of niet?

Je hebt het niet nodig, maar het kan wel helpen om mensen te hebben die je werk lezen en zeggen wat ze ervan vinden. Sommige aspirant-schrijvers hebben het geluk die mensen in hun eigen omgeving te vinden, voor mensen die dat geluk niet hebben is een schrijfopleiding een geweldige kans.

Welke boekverfilming is volgens jou goed gelukt en waarom?

De verfilming van Kim Jiyoung, geboren in 1982 vond ik heel mooi. Het boek is heel feitelijk en bijna droog geschreven, in de film krijg je wat meer gevoel bij het verhaal. En het heeft een happy end, dat vond ik ook best fijn. Sommige scènes uit de film zie ik nu nog voor me.

Welke vraag zou jij graag beantwoorden tijdens een schoolbezoek en waarom?

Voor wie schrijf je? Deze vraag wil ik beantwoorden omdat ik er nog geen antwoord op weet en omdat het een interessante vraag is: heb je een publiek nodig om te kunnen schrijven, en hoe groot moet dat publiek zijn om ermee door te willen gaan?