Tien vragen aan Literatour-auteur Marie Lotte Hagen

In 2018 waren Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen huisgenoten in Amsterdam. Ergens die zomer kwam Marie Lotte woest Nydia’s kamer instormen: er stond een boek in de bestsellerlijst dat vol stond met seksistische boodschappen. Dingen zoals: een compliment van een vent is alles wat een vrouw wil in het leven! Of: bedek je vetrollen! Ze besloten samen een feministisch tegengeluid te schrijven: DAMN, HONEY. Dat boekje groeide al snel uit tot meer. Ondertussen hebben ze nog vijf boeken geschreven, staan ze in het theater en maken ze een wekelijkse podcast over shit waar je als vrouw mee moet dealen.

Foto: © Tatjana Almuli

Wanneer schreef jij je eerste verhaal en waar ging het over?

Mijn eerste verhaal was ook meteen mijn eerste publicatie: het was een vervolg op mijn lievelingsboek Grote Pien en Kleine Pien van Wim Hofman. Het heette 'Grote Pien en Kleine Pien naar de boerderij'. Het bestond uit tien hoofdstukken van acht regels, geïllustreerd door mijzelf. Had ik sommige alinea’s rechtstreeks gekopieerd uit het originele verhaal van Wim Hofman? Misschien. De publicatie was een groot succes. Het ISBN-nummer was 1234567 en de gehele oplage (1 stuk) was in een mum van tijd uitverkocht.

Wat is je mooiste jeugdherinnering als het om lezen gaat?

De kriebels in mijn buik steeds als ik de bieb in liep, omdat ik zoooo benieuwd was welke geweldige nieuwe verhalen nu weer op me lagen te wachten.

Sprak je vroeger wel eens met vrienden over boeken en waarom wel of niet?

Niet echt, ik hield verhalen en alle emoties die ik voelde bij het lezen ervan liever voor mezelf. Ik zat graag in mijn eigen privéboekenwereldje zonder dat geneuzel en de meningen van andere mensen.

Wanneer schrijf je het liefst?

Als we inspiratie hebben. Niets zo vervelend als naar een knipperende cursor staren terwijl je niet zo goed weet waar te beginnen. Als dat beginnetje er eenmaal is en we zitten erin, dan maakt het tijdstip niets uit en zijn we zo drie uur verder.

Kun je jezelf als auteur omschrijven in vijf woorden?

Activistisch, toegankelijk, met humor en zelfspot en zet hopelijk aan tot denken (dat zijn twaalf woorden, maar fuck it!)

Wat vind jij het leukste aan een schoolbezoek en het ontmoeten van jonge lezers?

Als je een boek schrijft zit je dat – in ons geval – met z’n tweeën te doen, ergens in een kamertje achter een laptop. Best wel saai eigenlijk. Tijdens schoolbezoeken gebeurt er van alles. Mensen hebben meningen en gaan het gesprek aan. Soms zijn we het eens, soms helemaal niet. We horen allerlei ervaringen en verhalen, leren nieuwe dingen. Misschien zijn schoolbezoeken wel het leukste van ons hele werk!

Welk advies zou je jongeren willen geven die zelf graag willen schrijven?

Gewoon beginnen! Ga niet zitten wachten tot er iemand vraagt of je wat wil schrijven. Laat je ook niet tegenhouden door gedachten als: ik ben niet goed genoeg, wat ga ik nou schrijven dat iets toevoegt aan deze wereld, dit of dat is al zo vaak beschreven. Doe het! En verder lekker veel lezen, kijken, luisteren om inspiratie op te doen.

Welke leestip zou je jongeren willen geven die niet graag lezen?

Lees zo min mogelijk tegen je zin in. Jongeren moeten veel verplicht lezen. Voor je lijst op school, of omdat je moet leren voor een toets en daar nu eenmaal een boek bij komt kijken. Als je al de hele tijd gedwongen aan het lezen bent en dat niet per se leuk vindt, waarom zou je dan nog in je vrije tijd gaan zitten lezen? Nou, omdat het dus wel degelijk heel leuk kan zijn! Maar dan moet je wel iets kiezen dat bij je past. Een onderwerp, een genre, een bepaalde stijl. Wil je lezen om te lachen, om meegezogen te worden in een spannend verhaal? Wil je iets leren? Wil je meer weten over een bepaalde ervaring? Dun of dik, comics of chicklit. Young Adult, Nederlands, Engels, meesterwerken of juist wat mensen als 'flutromannetjes' bestempelen; er is geen goed of slecht. Uit elk boek kun je iets meenemen of opsteken. Daarvoor hoeft het echt niet meteen hoogstaande literatuur te zijn.

Wat heeft bij jou goed geholpen als tiener om de liefde voor lezen aan te wakkeren?

Als ik iets MOEST – van school, van mijn ouders of van mezelf – dan wilde ik meteen niet meer, dus lezen als verplichting werkte bij mij averechts. Ik las daarom uitsluitend waar ik zelf zin in had. Ik heb iets van een jaar lang bijna uitsluitend strips gelezen omdat ik geen zin meer had in boeken zonder plaatjes en dat vond ik zelf dikke priem. Ik ben daarna ook weer vanzelf overgestapt op dikke pillen, gewoon omdat ik dat wilde. En niet omdat iemand dat zei.

Hoe zie jij de toekomst van het boek voor jongeren?

We hopen dat er nog veel en veel meer boeken voor jongeren komen, geschreven door nog meer verschillende soorten mensen, vanuit nog meer verschillende perspectieven. Zo kan iedereen zichzelf herkennen in wat er op boekenplanken te vinden is.