Minichallenge: Lykele Muus

Dikke (maar ook niet zo dikke) boeken van overzee

Mijn zeer gerespecteerde minichallenge voorganger Roos van Rijswijk koos voor acht dunne boekjes van vaderlandse bodem. Als tegenkleur kies ik dan maar voor dikke boeken van overzee. Ook wel handig dat ik de laatste jaren, los van de boeken van collega's, vooral Engelstalig lees.

Mijn acht niet-Europese lievelingsboeken:

• John Irving- The World according to Garp

Het meest complete boek aller tijden. Ik kan het blijven herlezen en blijf nieuwe geniale trucs ontdekken. Irving heerst volledig over alles wat je tijdens het lezen voelt en denkt. Er zit een moment in dat zo briljant is geconstrueerd dat ik er na twintig keer nog om moet huilen. En honderden scènes, grappen en personages waar ik nog steeds om moet lachen. O man, het is zo geweldig, ik haat het bijna.

• J.D. Salinger - Franny and Zooey

Salinger creëert prachtige mensen en pelt ze laag voor laag, in de mooiste stijl die ik ken, tot hij hun prachtige zielen blootlegt. Na het lezen van dit boek was het alsof ik opeens de Matrix kon zien. De erven van Salinger staan bekend als een soort auteursrechten-Gestapo, dus ik zal maar niet zeggen dat ik er voor mijn eigen werk illegaal veel uit heb gestolen. (Franny and Zooey is overigens helemaal niet dik.)

• Carson McCullers- The Heart is a Lonely Hunter
  

Verschenen in 1940 toen Carson pas 23 was. Bizar als je kijkt welke thema's zij allemaal aanboort: verlies van onschuld, eenzaamheid, isolatie, racisme, segregatie, economische onderdrukking, armoede, perceptie, de eindeloze strijd tegen de machten, de onbereikbaarheid van gelijkheid, egoïsme etc. The heart is a Lonely Hunter is een optimistische waarschuwing, die je liefdevol wordt ingefluisterd. Het liet mij precies zien wat iedereen, overal te wereld, allemaal fout doet. Bewust en onbewust. We zijn allemaal maar mensen en mensen zijn wezens die fouten maken. Ook als je precies weet wat je wilt en precies denkt te weten wat de waarheid is. Niemand zal ooit zijn dromen kunnen bereiken zonder andere mensen pijn te doen. Weet dat, omarm dat en blijf desondanks toch voor je dromen vechten. Dit boek is een soort Bijbel voor me geworden. En dan heb ik het nog niet eens over de personages gehad.

• Jonathan Franzen- Freedom
  

In The Corrections gaat Franzen misschien wel dieper dan in Freedom, maar in Freedom doet hij iets wat misschien wel knapper is: hij verstopt een aantal vlijmscherpe essays in een bomvol verhaal. Daarnaast wisselt hij op een briljante manier van perspectief, met als hoogtepunt de autobiografische memoires van Patty, geschreven in de derde persoon. En een fenomenaal slot.

• Charles Bukowski- Ham on Rye
  

Deze briljante zuiplap mag niet ontbreken in dit lijstje. Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik Ham on Rye z'n beste boek vindt, want eigenlijk zijn ze allemaal sterk en als je ze allemaal door elkaar leest heb je dat misschien niet eens door. Bukowski schrijft nooit lelijk, iedere zin is raak en de moeite waard om nog eens te lezen. Soms hardop.

• John Fante - 1933 was a bad year
  

"He came along, kicking the deep snow. Here was a disgusted man. His name was Svevo Bandini, and he lived three blocks down that street. He was cold and there were holes in his shoes. That morning he had patched the holes on the inside with pieces of cardboard from a macaroni box. The macaroni in that box was not paid for. He had thought of that as he placed the cardboard inside of his shoes. He hated the snow." Zo begint het en zo gaat het door, tot het helaas weer uit is. Wat veel te snel is, want dit is ook maar een dun boekje, maar gelukkig hebben we de hele Bandini-saga nog.

• Chad Harbach- The Art of Fielding
  

Een soort Irving, met een vergelijkbare stijl en thema's. Een sterk verhaal, verrassend en ontroerend. Uitgemeten, grappige dialogen en vol prachtige beelden. Een echte cross-over: populair bij het grote publiek en geroemd door critici. Zulke boeken zou ik zelf ook wel willen schrijven.

• Richard Yates -Revolutionary Road
  

Ik zag eerst de film en las daarna pas de roman. (Sorry.) Deze volgorde werkt nooit echt goed, maar in dit geval gaf de roman mij een compleet andere ervaring. En de film was gelukkig goed gecast. De roman was minstens net zo gevaarlijk, confronterend en intens als de film, maar bleek ook nog eens uitermate grappig. Yates kan wat veel schrijvers proberen: met kleine details een immens gevoel blootleggen. Alles en iedereen is compleet invoelbaar. Ik kijk erg uit naar de bewerking die Jacob Derwig en Erik Whien momenteel voor het theater maken.