Ja, daar twijfelde ik over. Heb hem nu wel toegevoegd. Ik kies alleen boeken die echt voornamelijk over een hond gaan en waarbij de hond niet een klein nevenpersonage is. Ik wist het niet zeker bij Kollaard. En ik skip de cosy/feelgoodtitels zoals Marly and me.
Ja soms is het een dunne scheidslijn. Met hondentrainingsboeken is het einde zoek denk ik, net als met tuinboeken of kookboeken. Maar het is natuurlijk jouw lijst!
Ik zit nog even wat te wikken wat er nu wel bij hoort en wat niet. Hoort Buck van Jack Londonโs โThe call of the wildโ erbij? En hoort Turbo van Marita de Sterckโs โHarde handโ erbij? En Morgen van Damian Dibbenโs โMijn naam is Morgenโ ๐ค?
Wat een mooie hondenlijst, Debbie. Mijn hartje gaat ervan kloppen. Behalve veel mooi ook veel droevigs. Onvermijdelijk omdat een hond zijn of haar baasje zelden overleeft
Tips zijn welkom, zeg je?
Ik dacht nog aan 'Boef' van Jana Elza Wuyts. Voor wie nog denkt dat honden opvoeden soms best lastig is, uh ... understatement. Dit boek getuigt van een ongelooflijke hell of a job die Jana en en Marnix hebben aan een zwervende wilde berghond uit Spanje. Over niet kapot te krijgen dierenliefde en doorzettingsvermogen gesproken.
https://www.hebban.nl/boek/boef-jana-elza-wuyts
'Memoires van Norton' van Hรฅkan Nesser, maar er staat me vaag bij dat het jou tegenviel? Zelf vond ik het mooi en ontroerend.
https://www.hebban.nl/boek/de-memoires-van-norton-filosoof-en-hond-hakan-nesser
En 'Honden voor het leven' van Arthur Japin? Vond ik ook mooi.
https://www.hebban.nl/boek/honden-voor-het-leven-arthur-japin
Norton was een heel lief boek, vol liefde ook. Maar ook vrij ondiep. Je kon merken dat de auteur een lijn in het zand tekende tussen de echte emotie en wat hij aan het publiek wilde geven
Mocht ik Nesser ooit tegenkomen, haha (niet ondenkbaar want ik heb hem al tweemaal ontmoet en hem daarbij kort gesproken) dan zal ik het hem vragen ...๐๐คฉ
Ik interviewde ooit Robin Hobb en op de een of andere manier kwamen we terecht op een hond die ze ooit gehad had en die ingeslapen moest worden (ik geloof vanwege ouderdomskwalen). Ze werd ter plekke emotioneel, wat haar zelf behoorlijk verraste, mede omdat het geen recent verlies was. Als je de kans krijgt hem deze vraag te stellen, ben ik benieuwd wat je bij hem merkt. Niemand kan onbewogen over dit soort dingen vertellen.
Inderdaad wat het laatste betreft, Debbie. Zeker voor mensen voor wie een hond meer betekent dan - nou ja, zeg maar 'een hond'. Een van onze honden en ik waren maatjes. We voelden elkaar zo goed aan, eigenlijk nog meer dan bij de andere, zรณ veel goodwill en will to please. Toen Nora wegviel voelde ik me geamputeerd, het duurde lang eer ik er een beetje van los kon komen. Nog steeds zeer gemist. Niet iedereen kan dat begrijpen ...
Weet je, het onverwachte is ook zo verschrikkelijk. Je gaat naar de dierenarts en enkele uren later buig je je over een nog warm hondenlichaam. Zรณ snel ging het bij haar, รฉn ook te jong (8), en de andere (4 en 8 jaar). Ik heb veel van me af kunnen schrijven, bij elke hond trouwens, dat scheelt wel. Zelfs mijn onvolprezen fokker kon het bij lezen niet drooghouden. Pfff .โค
Kane en Nutak gingen ook te jong en plotseling, 9 maanden na elkaar. Na een korte, nog onduidelijke ziekte. Kane was bijna 6 en Nutak 9,5. Elke dag bij de dierenarts en er is niet gevonden wat ze hadden (ze hadden niet hetzelfde). Dat was echt traumatiserend, bepalend voor mijn leven, heel, heel erg moeilijk om mee om te gaan. Ik kon heel lang geen foto's van ze zien of over ze praten, ook omdat ik het gevoel had gefaald te hebben (in ze redden, maar ik zat daar de hele dag bij de dierenarts).
Met Japie, Mali, Omar en Keith ging het anders. Japie en Omar waren echt oud en op, die waren klaar met het leven. Mali en Keith waren licht bejaard, maar met een aandoening (blaaskanker resp. spierziekte) waarmee niet te leven valt. Zij waren slechts 'deels' stuk en dat was moeilijker te accepteren dan Japie en Omar die zo oud en op waren. En deze laatste 4 hebben we heel lang en heel intens verzorgd, wat ook enorm zwaar kan zijn. Na Mali en Omar, die gelijk opliepen en in augustus resp. november 2021 overleden, ontdekten we pas hoeveel slaapgebrek we hadden. We waren helemaal kapot van vermoeidheid. En toch vind ik dat 'fijner' dan dat plotselinge.
Waar heb je over je honden geschreven, kan ik het ergens teruglezen?
Jullie hebben veel meer honden gehad dan wij, en ik merk hoe het er bij jullie bij herhaling ingehakt is. Ik zie en herken liefde en liefdevolle verzorging waarbij het dier centraal staat. Ook de bezoeken aan dierenartsen en/of specialisten herken ik wel, ze zijn zo angstig en moeilijk. Zo veel honden bij jullie, pffff, maar drie keer zoals bij mij is in verhouding misschien nog te behappen. Onze eerste airedale werd 8,. Kaya had weliswaar een hartruisje maar op zich ging dat goed. De tomeloze angst voor vuurwerk was in een periode rond Oudjaar echter te veel voor haar. Op straat zakte ze gewoon in elkaar. Mensen hebben geen idee wat vuurwerk kan aanrichten! Onze fantastische tweede airedale Puck bleek op 2-jarige leeftijd epilepsie te hebben. Gedurende twee jaar hebben we tussen hoop en vrees alles uit de kast gehaald om haar leven mooi en zinvol te houden, helaas. Ik vond haar thuis midden in een van de heftigste aanvallen ooit. Op een bepaald moment is het laten inslapen ook liefde voor je hond. En airedale Nora, 8 jaar, bleek in een in no time ontwikkelde tumor van een kilo in haar buik te hebben. De alarmbellen gingen rinkelen toen ze niet of nauwelijks meer at en toch aankwam.
Bij ons ging het dus om drie honden en dat vond ik al verschrikkelijk heftig.
Het geschrevene heb ik nergens gedeeld (ik zit niet op social media), maar ik kan je mijn schrijfsel over bijvoorbeeld Puck wel sturen? Werkt jouw mailadres van Hebban nog?
Wow, dat zijn drie heel heftige manieren om een hond te verliezen. Vuurwerk is inderdaad gruwelijk, ik ben altijd woest in de week van de jaarwisseling. En drie keer een Airedale.
Nee, geen mailadres van Hebban meer.
Heb je LinkedIn misschien? Of anders maak ik een challenge in de app voor de hondenboeken en in die chat durf ik wel even mijn mailadres te plaatsen. ๐
Yes, zeker, net gelezen en geantwoord. Ik zit niet meer zo vaak achter mijn computer tegenwoordig. Tien jaar aan dat scherm vastgeplakt gezeten en nu gaat ie nog maar een paar keer per week eventjes aan. ๐
Mooie lijst al.
Volgens mij past Aliki van Manja Ressler https://www.hebban.nl/boek/aliki-manja-ressler er ook bij.
En Boef van Dennis Storm https://www.hebban.nl/boek/boef-dennis-storm
Deze twee horen er zeker ook bij. Een vriendin van mij uit de windhondenrescuewereld was bij de adoptie van Boef. Het was in Scooby, een heel groot hondenasiel in Spanje, waar Keith ook vandaan kwam.
Het grote straathondenboek werd me door de uitgever (Ezo Wolf) opgestuurd, omdat hij mijn updates op Instagram over Keith volgde. Dat vond ik zo'n lief gebaar.
Auteur Bas Steman verloor ruim een jaar geleden vrij plotseling zijn nog niet heel bejaarde hond (jaar of tien, dacht ik). Hij post regelmatig met zo veel liefde en verdriet over haar, hij mist haar nog steeds zo enorm. Misschien volgt er ooit wel een boek over haar.
Misschien moeten we ook een niet-lezen-lijst maken van romans waarin een hond iets akeligs overkomt. Brrrr, die wil ik niet lezen. Denk aan Game of Thrones, waarin Sansa's direwolf eraan moet geloven.
Ik heb je lijst gevonden! ๐ฅณ Veel mooie titels, waar ik af en toe lekker tussen snuffel (om in de juiste terminologie te blijven). Het boek van Sindhoor Pangal heb ik in het Engels naast me liggen. Eigenlijk wilde ik er steeds iets uit lezen, maar er komt steeds een boek bovenop, waardoor het uit het zicht verdwijnt.
Dankjewel Debbie voor deze lijst met hondenboeken.
Ik vind waargebeurde verhalen het mooist, alleen liever geen verhaal waar de hond doodgaat.
Nog enkele tips:
- Max de wonderhond van Kerry Irving (gaat over een hond die bij toeval een hulphond wordt);
- Een held van een hond van Allen & Sandra Parton (gaat ook over een hulphond);
- Een lange weg op korte pootjes van Christos Yiannopoulos;
- Hondenverhalen. Waargebeurde verhalen over fantastische honden van Penelope Rich.
Verder heb ik op dit moment de volgende hondenboeken van de bieb in huis, maar ik heb ze nog niet gelezen:
- Een hondenleven van David Cirici;
- Lieve hond wat doe je met me van Marleen van Baal.
Het leven met honden en het lezen over honden zijn twee hobbies die ik graag combineer en dat maakt dit overzicht zo heerlijk om door te lopen. Ik vrees wel dat ik extra zakdoekjes moet inslaan voor het lezen; boeken over honden laten mij nooit onberoerd. Dank je voor deze uitgebreide lijst, Debbie.
Vooral al die ervaringen rond mensen die terugkijken op het leven van en met hun geliefde viervoeter nu hij of zij overleden is. Poeh, altijd heftig, maar ook mooi om te zien hoe belangrijk honden zijn in mensenlevens.
Die heel vage Trouwe Roeslan van een of andere Rus staat er niet zomaar tussen. Die las ik jaaaaaren geleden en staat hier in de kast. Heel ontroerend en mooi verhaal, maar wel ook heel verdrietig. Gejankt heb ik, gejankt.