In de koffer van... Jac. Toes

Al op vakantie geweest? Of 'moet' je nog?
Jac. Toes: ''Vakantie zit er dit jaar weer niet in, eigenlijk doe ik al jaren niet aan vakantie, een woord dat niet voor niets 'leegte' betekent. Als de winter is ingevallen, ga ik een maandje of wat naar Buenos Aires om me daar in bloedwarme tangosalons helemaal gaar te dansen. Ik vlieg vervolgens doodmoe terug en de rest van het jaar kom ik bij aan de schrijftafel.''

Uiteraard zitten er boeken in de koffer? Of niet?
''Voor de verloren uren heb ik altijd papieren boeken bij me. Ik kan er wel lol in hebben om de toegestane hoeveelheid kilo's net zó ver te overschrijden dat ze er bij het inchecken niks van zeggen. Normaal gaan er zo’n tien stuks mee.''

Zitten er thrillers tussen?
''Dit jaar maar één: Een broze waarheid. John Le Carré is een oude liefde die nooit zal roesten. Het blijft fascinerend hoe hij zijn oerthema, de spanning tussen institutionele versus persoonlijke loyaliteit, steeds weer nieuw leven inblaast.''
''Verder veel true crime en aanverwanten omdat ik dit jaar een uitstapje (misschien wel dé overstap) naar waargebeurde misdaad heb gemaakt. Dus in de koffer zit bijvoorbeeld Het been in de IJssel van Joris van Casteren, een sterk staaltje participerende journalistiek. Het begint met niets, nou ja, een onderbeen dat bij Wijhe is aangespoeld, wat aanleiding is voor een zoektocht naar het wie-waar-wat-wanneer-waarom-en-hoe van de scheiding tussen dit deel en de rest van het lichaam. De spanning zit ‘m in de stapsgewijze ontrafeling van de achtergronden van de persoon die bij dit onderbeen hoort. Elk hoofdstuk kom je een paar millimeter dichter bij de (of in ieder geval een) verrassende waarheid, tergend mooi opgebouwd.''
''Ik kreeg ook een papieren versie te pakken van De moord op de boekverkoopster van Frank Westerman. Hij beschrijft de achtergronden van de raadselachtige gifmoord in 2012 op Marianne Heij, de vrouw die jarenlang de Kniphorst, dé boekhandel van Wageningen, runde. Er is een dader veroordeeld, een Marokkaanse loverboy op leeftijd aan wie ze zich financieel en qua liefde totaal had overgeleverd, maar de juridische weg is nog niet ten einde. Wat Connie Palmen in Lucifer ook niet tot een geloofwaardig einde wist te brengen, namelijk het reconstrueren van aanwijzingen dat er een moord ging plaatsvinden aan de hand van de partituren die de verdachte eerder zelf had geschreven, lukt ook Frank Westerman niet. Hij analyseert de leesgeschiedenis van het slachtoffer en probeert er een noodlottige ontwikkeling uit te distilleren die tot haar dood leidde. Het blijft psychologie van de Wageningse kleigrond en die is taai, te taai.''
''Verder verzwaren de koffer in ernstige mate: Handleiding Verhooren Handleiding Confrontatie van Adri van Amelsvoort e.a. alsmede het standaardwerk Met alle geweld, boordevol filosofieën en beschouwingen over (de geschiedenis van) geweld, de auteur is Hans Achterhuis.
Aan- en afgeraden dus: John LeCarré en Joris van Casteren: ja! Frank Westerman: tja…
De rest is voer voor de liefhebber.''

Waar gaat je voorkeur naar uit als je op vakantie bent: het papieren boek of het e-book?
''Papier, papier, papier. Ruiken en voelen krijg je er gratis bij.''

Als je aan de rand van het zwembad zit of je staart naar de ondergaande zomerzon, peins je dan wel eens over je nieuwe boek? Of wordt er dan even niet aan werken gedacht?
''Ja, betrap mij maar eens aan de rand van het zwembad. Nooit zal ik me in die van pis en kwijl vergeven kweekcentrales van teenschimmel en vingereczeem begeven. Maar de vraag metaforisch opgevat: tijdens de ontspannen uurtjes in mijn ‘vakantie’ zit ik zelfs te wachten op allerlei gedachten en invallen die het eerstkomende boek kunnen versterken. En ze komen altijd, meestal op ongelegen momenten. Soms bel ik ze door naar mijn eigen voicemail, soms schrijf ik ze op een servetje. Uitwerken komt thuis wel.''

Morgen een kijkje in de koffer van... Marelle Boersma.