Fantastische recensie Jan!
27-09-2015
27 reacties
+10
+10
Wat zou je denken als ik mijn eigen voortbrengsels zo zou bejegenen? Rijp voor een inrichting? Tijd voor een witte jas met knopen aan de achterkant? Misschien niet zo extreem maar met pek en veren verdrijven uit het Hebban recensentenparadijs zou misschien wel gepast zijn. Aan mijn gezond verstand zou je ook gaan twijfelen. En terecht.
En toch: er zijn schrijvers die dit doen. In internationaal verband zijn in de afgelopen jaren ten minste twee vermaarde auteurs, R.J. Ellory en Orlando Figes, stevig door de mangel gehaald omdat zij, al dan niet onder pseudoniem, het eigen werk de hemel in prezen en dat van anderen afkraakten. Ongetwijfeld zullen er meer gevallen zijn, zo cynisch ben ik dan ook wel weer.
Gebeurt dat ook in Nederland? Ja, wel degelijk. Zonder al teveel inspanning heb ik in de afgelopen maanden twee schrijvers gezien die hun eigen werk op Hebban met vijf sterren waarderen en een proeflezer die datzelfde doet voor een boek waaraan die persoon heeft bijgedragen. Ik zal zo prudent zijn om geen namen te noemen. Het roept wel de vraag op of dit veel vaker voorkomt, al dan niet in bedekte vorm, en in hoeverre dit fenomeen het sterrenstelsel aantast.
Ik zal eerlijk zijn: het irriteert mij. In hoge mate, ook al is het geen halsmisdrijf. Het helpt dan wel wat om een relativerende tekst tot je te nemen als “You know you are as small as the things you let annoy you ” (Uit een song van de band Cloud Cult). Maar waarom dan toch die ergernis via een blog uiten? Omdat ik ook veel waarde hecht aan een zin van Florence Welch ”It’s hard to dance with a devil on your back, so shake him off”.
Om Cloud Cult maar weer aan te halen: “Some days you give the thanks, some days you give the finger, it’s a complicated creation”. Dat is een keuze waar elke lezer voor staat. Per boek zullen de waarderingen uiteenlopen. Gelukkig maar, smaakverschil moeten we koesteren. Maar het is niet aan de schrijver cum suis om dat te beïnvloeden door sterren uit te delen aan eigen werk. Neem gewoon je publiek serieus, dat kan heus zelf wel een oordeel vellen en loop niet het risico dat je door jezelf de “thanks” te geven “the finger” krijgt van anderen.
Natuurlijk is het logisch dat een schrijver het oordeel in spanning afwacht. Het ego mag gestreeld worden, niks mis mee, en de schoorsteen moet roken, alle begrip voor. Maar om het eventuele leed wat te verzachten: “And if we live by books and we live by hope does that make us targets for gunfire?” (Belle and Sebastian). Welnee. Natuurlijk ga ik ervan uit dat een schrijver zijn hele ziel en zaligheid in een boek legt, maar als het dan onverhoopt niet met gejuich wordt ontvangen dan staat echt geen vuurpeloton klaar.
Over het sterrenstelsel is op Hebban al eerder een zeer interessant, mooi blog geschreven door Hebbanlid Jack Schlimazlnik, met veel goede reacties, zie de link https://www.hebban.nl/blogs/het-is-in-de-sterren-te-lezen. Over sterrenstelsels en hoe waarderingen tot stand komen kun je gelukkig heel verschillend denken blijkt daaruit.
Er zit wel een weeffout in onze (Hebban)sterren (bedankt John Green). Ik ben van mening dat schrijvers cum suis het fatsoen moeten hebben om zich buiten waarderingen te houden. En misschien ligt hier wel een taak voor de Hebbanredactie. Al was het maar om te voorkomen dat een platform als dit het risico loopt minder serieus te worden genomen.
Om af te sluiten: als dit blog niet bij iedereen in de smaak valt, prima, ik hou me dan wel vast aan een tekst van Portugal, the men: “You don’t need sympathy, they got a pill for everything”.
