Blogpost:
Kim Schreurs
Literatuur, toekomstromans, onderzoeksboeken en het fantastisch genre: terugblikken op 2016 en vooruitblikken naar 2017
2016 was een gek (lees)jaar voor mij. Na drie jaar rondde ik mijn bachelor Nederlandse taal en cultuur af en begon ik aan mijn master Letterkunde. Voordat het zover was stelde ik nog een vrije minor samen met alleen maar letterkundevakken en koos ik voor mijn bachelorscriptie de richting moderne letterkunde, die tevens mijn afstudeerrrichting werd. Mijn minor vulde ik met de vakken Modern Vlaams proza en Toekomstromans uit de negentiende eeuw, aangevuld met een literatuurstudieproject voor het onderzoek naar sprookjes waar ik op dat moment al een jaar aan werkte binnen mijn onderzoeksgroep.
Nadat ik erin geslaagd was al mijn tentamens van de vakken van het vorige semester te halen en ondertussen een volgend deel uit mijn eeuwige ‘ben ik aan het lezen’-serie Het Rad des Tijds uit te lezen begon mijn leesjaar pas écht met moderne Vlaamse boeken. Heel veel moderne Vlaamse boeken. Ik las Monte Carlo, De man die haast had, Onschuld, Gelukkig zijn we machteloos en Liefde bij wijze van spreken. Ook herlas ik Het vlindereffect dat ik voor een ander vak al (vier keer) gelezen had. In dit geval betekende het vooral dat ik de tekst nog eens scande, want de laatste keer dat ik het boek onder ogen had gehad was nog geen maand geleden.
Toekomstromans uit de negentiende eeuw bleek ondanks de toevoeging ‘uit de negentiende eeuw’ (wat zeker een eeuw te vroeg is voor een moderne letterkundige) helemaal mijn vak te zijn. Met de hele werkgroep lazen we een Een huwelijk in het jaar 2020 (spoiler: die inmiddels bijna verleden toekomst komt niet echt overeen met het daadwerkelijke heden) en individueel las ik nog de komische detectivetoekomstroman Het spel met den dood, wat ondanks het bizarre verhaal (wat me de slappe lach opleverde tijdens de presentatie toen aan de gezichten van mijn studiegenoten duidelijk te zien was dat ze het ook niet serieus meer konden nemen) een bijzonder leuk verhaaltje bleek. Het vak inspireerde me zelfs tot mijn bachelorscriptie.
Voor mijn scriptie zat ik vast aan de periode na de Tweede Wereldoorlog wat dus ook alweer niet zo modern was als ik graag gewild had, maar juist deze periode bleek bijzonder interessant voor toekomstromans aangezien deze vooral geschreven worden in tijden waarin veel gebeurt. Ik vond er uiteindelijk een stuk of tien, waarvan ik er twee las. Twee andere staan nog in mijn kast en de overige moet ik nog een keer kopen, want ik vond het onderzoek zo leuk en interessant dat ik er zeker mee doorga.
Na zeven keer Menuet te hebben gelezen (letterkundeonderzoek is soms héél veel herlezen) las ik daarnaast De asielzoeker na een tip van mijn onderzoeksbegeleider voor mijn onderzoek naar bezitsconstructies in proza. En toen brak langzaam de zomervakantie aan en besloot ik eindelijk eens een groot deel van de ongelezen boeken uit mijn kast weg te werken. Dat lukte heel aardig. Soms kreeg ik wel één of twee boeken per dag uit. Dat is helaas minder indrukwekkend dan het klinkt omdat er ook poëziebundels en boekenweekgeschenken tussen zaten. Van Het Rad des Tijds las ik maar twee delen uit. Een week voor het nieuwe studiejaar begon sloeg ik het elfde deel open, vol goede moed om dit laatste door Robert Jordan zelf geschreven boek nog uit te krijgen, maar de studieopdrachten kwamen eerder dan het nieuwe collegejaar waardoor ik halverwege opgaf en ik sindsdien geen bladzijde meer opgeschoten ben.
Mijn masterjaar bracht mooie verrassingen. Voor Literair Bedrijf las ik alvast de drukproef van de debuutroman Smeltende vrouw. Erg leuk, hoewel het absoluut niet mijn boek was. Verder hou ik mijn mening voor me, omdat het om een nog niet verschenen debuut gaat. Ik kende dan ook (nog) geen sterren toe aan het boek. De grootste verrassing had het vak over literaire kritiek echter te brengen, want naast de prachtige literatuurboeken Onheilig en Mensen zonder uitstraling – dat ik zelf niet hoefde te recenseren, maar waar mijn studievriendin Eline een erg goede officiële Hebbanrecensie over schreef – (en het wat minder prachtige De schooljaren van Jezus) bleek ik eindelijk eens lectuur te mogen lezen. Thrillers nog wel. Dat het om het vreselijk slechte Huidpijn en het als op zichzelf staand deel tegenvallende Als het zaterdag wordt ging verpestte mijn stemming allerminst. Het waren zonder twijfel de leukste recensies om te schrijven. Ik pakte dus na jaren eindelijk het recenseren weer op en merkte dat ik het nog meer gemist had dan ik dacht (naar mijn oude recensies voor uitgeverij The House of Books heb ik tot op heden niet terug durven kijken, bang dat ik niet meer bijkom van het lachen, dus deze zullen Hebban niet halen). Vooral in boeken afkraken bleek ik goed – in ieder geval als ik mijn docenten moet geloven. Al mijn recensies plaatste ik na mijn laatste college ook op Hebban.
Dit jaar was dus ook het jaar dat ik eindelijk actief werd op Hebban. Dat wilde ik al veel langer, maar het ontbrak me aan tijd. In juni maakte ik eindelijk een account aan, maar het duurde nog even voordat ik daadwerkelijk alle boeken die ik de afgelopen jaren gelezen heb had toegevoegd – voor zover dat kon tenminste, want ik kon me niet alles meer herinneren en natuurlijk waren sommige boeken zo oud dat ze logischerwijs niet op Hebban stonden. In de maanden erna heb ik nog wat op mijn boekenplanken gerommeld om de boeken enigszins in de juiste volgorde te zetten. Het klopt nog steeds niet helemaal en de jeugdboeken die ik vroeger gelezen heb ontbreken nog (en de meeste zal ik ook nooit toe kunnen voegen omdat ik tot en met de brugklas vaak vijf boeken per week las én omdat mijn geheugen vreselijk slecht is), maar ik ben tevreden.
Officieel deed ik niet mee met de Reading Challenge. Ik dacht dat dat niet meer kon omdat ik pas in juni lid werd. In december stelde ik mezelf alsnog als doel 40 boeken op mijn Hebbanteller te krijgen. Ik had er toen 38. Ironisch genoeg bleek ik Hersenschimmen nog vergeten, evenals als mijn eerder gelezen Rad des Tijds-boeken, waarvan ik er dus één in januari las, waardoor ik uiteindelijk op 42 boeken eindigde (en ik toevallig nog een heel eind bleek te komen met de categorieën zonder hier bewust voor gelezen te hebben).
In totaal las ik dit jaar 47 boeken, waarvan er zeven niet op Hebban stonden omdat het novellen of te oude, onbekende toekomstromans waren. Van deze boeken bleek ik er 25 écht uit vrije wil gelezen te hebben, dus niet voor mijn studie of voor een onderzoek. Het verbaasde me enorm dat dit toch nog meer dan de helft was.
De mooiste boeken die ik dit jaar las, las ik in de laatste maanden. Het waren er twee, en het waren allebei literatuurboeken. Het eerste was De onzichtbare jongen, dat ik voor een onderzoek las. Het tweede boek las ik in de laatste dagen van het jaar. Dat was Erik of het klein insectenboek, een boek dat ik al heel lang wilde lezen. Ik schreef er ook een recensie over: https://www.hebban.nl/recensies/kim-schreurs-over-erik-of-het-klein-insectenboek
Vooruitblikken naar 2017
2017 wordt een heel ander (lees)jaar. In januari sluit ik mijn laatste vakken af en dan kan ik weer zelf kiezen wat ik ga lezen. Het moet wel een mooi leesjaar worden, want ik neem een heel jaar de tijd voor de enige dingen die ik verder nog moet doen: mijn stage en masterscriptie. Ik ga stage lopen bij de Stichting ter bevordering van het Fantastisch Genre. Bijna mijn droomstage (bijna, want met deze keuze wordt mijn kans om ooit bij een uitgeverij te gaan werken wel erg klein), zeker mijn droomonderzoek. Ik wil hier nog niet te veel over loslaten, maar ik heb er wel heel veel zin in.
Na ruim drie jaar wil ik wel weer eens wat anders lezen dan vrijwel alleen maar literatuur (hoewel ik weet dat ik ook deze boeken zal blijven lezen). Ik ga eindelijk meer verbeeldingsliteratuur lezen. Dat wil ik zelf al heel lang, en voor mijn stage is het ook wel handig om goed op de hoogte te zijn van de klassiekers én de moderne fantasyboeken. Omdat ik me bezighoud met het Nederlands taalgebied, ik inmiddels heel goed weet dat Nederlanders en Vlamingen ook heel mooie boeken kunnen schrijven en omdat ik het belangrijk vind dat oorspronkelijk Nederlandstalige boeken meer gelezen worden, ga ik zo veel mogelijk oorspronkelijk Nederlandstalige verbeeldingsliteratuur lezen dit jaar. Ik las al veel korte verhalen binnen dit genre, maar slechts weinig boeken, en ik ben dus heel benieuwd naar alle auteurs waar ik al zo veel over gehoord heb. Om andere Hebbanlezers met een voorkeur voor verbeeldingsliteratuur uit te dagen deze boeken ook eens een kans te geven maakte ik er meteen een minichallenge van: https://www.hebban.nl/lijsten/te-lezen-boeken-minichallenge-oorspronkelijk-nederlandstalige-verbeeldingsliteratuur.
Natuurlijk ga ik ook boeken lezen van andere minichallenges, in ieder geval van Acht fantasywerelden en De terugkeer van de sciencefiction. Ik doe ook mee aan de ‘gewone’ Reading Challenge. Met al die verbeeldingswerelden zal de landenchallenge ‘m niet worden voor mij, maar ik stel mezelf wel tot doel om 52 boeken te lezen. Elke week een boek dus. En ik wil over elk boek (behalve over de Rad des Tijds-serie, die ik dit jaar na een jaar of zes eindelijk uit wil lezen) een recensie schrijven.
Dit jaar wil ik ook enkele boeken herlezen en minstens vijf – maar hopelijk toch zeker tien – boeken met meer dan 500 bladzijden lezen. In de eerste, een verhalenbundel, ben ik gisteren al begonnen. Mijn vergeten boek, De beproeving van Stephen King, hoort met zijn meer dan 1000 bladzijdes ook zeker tot deze categorie en wordt waarschijnlijk het dikste boek dat ik dit jaar ga lezen. Dit wordt het eerste boek dat ik vanaf februari ga lezen. Tot die tijd moet ik nog enkele tentamens en deadlines overleven en beperk ik me tot kortere verhalen.
Ideeën over welke boeken ik verder ga lezen heb ik genoeg, maar veel ligt nog open. Ik wil zeker ook enkele recent verschenen boeken gaan lezen. In ieder geval staat vast dat ik het Nieuwjaarscadeautje van Hebban ga lezen, want een gratis boek is een erg leuke verrassing, en is al helemaal heel welkom voor een student die zich afvraagt hoe ze aan al die boeken die ze wil gaan lezen moet gaan komen. Misschien loont het eindelijk weer om een bibliotheekabonnement te nemen.
In ieder geval staat vast dat ik veel ga lezen, dat ik hier enorm van ga genieten, dat ik mijn leesplezier hier op Hebban ga delen (door mijn boekenplanken bij te houden, maar ook door enkele blogs te schrijven. Ik heb al ideeën voor blogs over toekomstromans en favoriete personages die hopelijk minder lang worden dan dit stuk tekst en ik hoop meer mensen enthousiast te kunnen maken voor verbeeldingsliteratuur én eindelijk eens aan te tonen dat fantasy in brede zin ook literair kan zijn) en dat ik met enorm veel plezier ga volgen wat andere lezers lezen. Dat het maar een mooi leesjaar mag worden!
