Samenleven

Een terroristische aanslag in Nederland, is dat mogelijk? De meningen daarover zijn verschillend, maar lijken na alle gebeurtenissen in Parijs – de moord op twaalf medewerkers bij Charlie Hebdo, het doodschieten van een politieagente, de gijzeling in een drukkerij en in een Joodse winkel – steeds meer naar ja uit te gaan. Het komt dichterbij en dat beseffen we maar al te goed.
Toen ik mijn nieuwste thriller Verbroken schreef, vulden de aanslagen in Parijs nog niet de voorpagina’s van kranten en nieuwsuitzendingen op de televisie. Wel gebeurden ze elders en dat was voor mij een reden om eens te gaan bekijken of een terreuraanslag in Nederland écht mogelijk is. Het antwoord bleek ja. Al zijn wij een klein landje, en zijn wij misschien helemaal niet zo “aantrekkelijk” voor radicalen, een simpele aanslag zou hier toch voor enorm veel economische schade en maatschappelijke ontwrichting kunnen zorgen, om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid slachtoffers die erbij zouden kunnen vallen. Het idee voor een nieuw boek was geboren.

Dat het allemaal zo dichtbij zou komen, had ik vooraf niet kunnen bedenken. In ieder geval niet dat het op zo een korte termijn zou zijn. Ik besefte ineens dat, alhoewel het grootste deel van het verhaal van Verbroken slechts fictie is, het zomaar kan gebeuren: een groep radicalen bedenkt een plan om hier in Nederland een aanslag te plegen en treft voorbereidingen om het tot uitvoer te brengen. Niemand die het weet, niemand die het verwacht. En dan ineens gebeurt het.
Kunnen we er iets tegen doen? Ik denk het niet, behalve dan misschien met elkaar de strijd aangaan tegen degenen die willen verhinderen dat wij als mensen samenleven. Samenleven zonder vooroordelen, zonder angst, en zonder beperkingen in ons denken en doen.
Verbroken is inmiddels af. Het is een verhaal geworden over een situatie die hier in Nederland zomaar zou kunnen gebeuren, maar waarvan ik hoop dat het nooit bewaarheid zal worden.