Lezersrecensie
Zolang ik jou heb - veelzeggende titel voor een prachtig boek
‘Zolang ik jou heb’ is zo’n veelzeggende titel bij dit meeslepende boek, die op verschillende momenten en op verschillende manieren ingevuld kan worden. ‘Zolang ik jou heb’ heb ik in één ruk uitgelezen, omdat je wilde weten wat er allemaal nog meer kwam. Hoofdpersoon in dit boek is het 9 jarige meisje Starla. Zij woont bij haar strenge oma in een dorpje in Mississippi. Haar moeder is de grote afwezige, sinds ze zich 6 jaar eerder aan haar zangcarrière ging wijden. Haar vader werkt op een booreiland, dus is slechts korte periodes thuis bij zijn dochter en moeder. Als Starla voor de zoveelste keer huisarrest krijgt van haar oma, en dat op de belangrijkste dag van het jaar, besluit ze haar moeder te gaan opzoeken. Ze weet dat ze in Nashville woont, maar niet precies haar adres, maar als ze beroemd is, moet dat geen probleem zijn. Vanuit de naïeve manier waarop 9 jarige kinderen denken, gaat Starla op weg, zich niet realiserend dat Nashville ver weg is, en dat de wereld niet zo aardig is als hij lijkt. Ze kan slecht tegen onrechtvaardigheid, wat ze vaak impulsief en driftig gelijk laat merken. Dit werkt vaak tegen haar. Het boek speelt in 1963, in de tijd van rassenhaat en – discriminatie. Dat krijgen we in de loop van de reis van Starla ook zeker mee. Ze wordt meegenomen door Eula, een donkere vrouw die op weg blijkt te zijn met een blanke baby. Elke stap of kilometer die ze verder gaat van haar thuisadres gebeuren er onvoorziene omstandigheden. Elke keer als je denkt dat het niet erger kan, gebeurd er weer iets, of blijkt er iets te zijn gebeurd in het verleden. Zowel Starla als Eula hebben een christelijke achtergrond, maar spinnen een web van leugens en bedrog om zich heen. En ondanks alles wat er gebeurd ervaren ze beide dat ‘familie zijn’ niet altijd betekend dat je moeder of vader zulke liefdevolle personen zijn, maar dat je ook zonder familie van elkaar te zijn ‘samen familie kunt zijn’. Een hartverwarmend boek over vriendschap en moed. Over doorzetten en leugens. Een boek vol humor, maar ook schrijnend verdriet. Ontzettend knap geschreven door Susan Crandall. Een boek dat je niet kunt laten liggen, als je er eenmaal in begonnen bent te lezen.
2
Reageer op deze recensie