De vrouwen van de familie Carbonaro(3.5*)

De vrouwen van de familie Carbonaro is het tweede deel in de Terra di Sicilia reeks. Ik had de voorganger niet gelezen, maar had niet het gevoel dat ik veel informatie miste van De terugkeer van de patriarch. Hoe weet Mario Giordano de lezer mee te nemen in de levendige familiesaga van de familie Carbonaro eind van de 19de eeuw? Is het een boeiend verhaal of viel het geheel toch wat tegen?

De vrouwen van de familie Carbonaro is een dikke pil van bijna 500 bladzijden. Door middel van afwisseling tussen de vrouwen Pina, Maria en Anna leidt hij de lezer door het leven van de Carbonaro’s tijdens een roerige tijd eind van de 19de eeuw. De drie vrouwen hebben alle drie een ander doel in het leven waarbij ze hard moet vechten voor hun bestaanszekerheid als vrouw in de voornamelijk nog strenge mannenwereld. Waar Anna heel graag zangeres wil worden, is Pina een leider en wil Maria juist af van de kledingverplichting en wil ze graag ook broeken willen dragen. Maar hun Siciliaanse achtergrond maakt dit niet makkelijk. De mannen willen graag de gebruiken in stand houden al zijn ze verhuisd naar Berlijn omdat de mannen hier mogelijkheden zien voor hun zaken. Maar het leven is zeker niet rozenkleuren en maneschijn nu ze in een totaal andere cultuur terecht zijn gekomen waar ze de taal niet machtig zijn, de oorlog meemaken, maar ook vreemdgaan, buitenechtelijke kinderen bijna aan de orde van de dag lijken te zijn. De vrouwen zijn doorzetters en tonen hun vrouwelijke kracht, charmes en overtuiging waar ze kunnen. Maar hoe krijg je de Siciliaans gewoontes en gebruiken uit de familie en bloed zonder daar een ander mee te kwetsen?

Phoe, was het eerste wat ik dacht toen ik het boek dichtsloeg. Wat had ik nu allemaal gelezen en wat was me bij gebleven. Omdat het boek zoveel bladzijden kent, moet je er wel enige tijd over doen om te lezen. Hierdoor had ik het gevoel dat ik de vrouwen af en toe door elkaar haalde en de verhaallijn niet helemaal in de smiezen had. De auteur wil heel veel delen met de lezer en omdat het zo’n lange tijd beslaat, vraagt het echt wel wat van de lezer om de vrouwen en de gebeurtenissen te volgen. Ik had het idee dat ik daardoor niet lekker in het verhaal kwam terwijl ik wel steeds uitkeek om verder te lezen.

De vrouwen van de familie Carbonaro had met minder bladzijden mij misschien beter weten te bekoren. Nu lees je bijna een saga over een brede maar belangrijke periode die de vrouwen laat wankelen, maar ook sterk laat zijn. Giordano is een groot verteller die heel duidelijk laat zien wat het heeft betekent om op Sicilië op te groeien. Hij geeft een goed beeld van de gebruiken, maar ook van hoe de vrouwen deze gebruiken los willen laten om in Duitsland het leven daar op te bouwen. Een moeilijke keuze destijds maar het heeft de familie veel gebracht. Ik was niet geheel overtuigd omdat ik niet lekker in het boek kwam. 3.5 sterren voor De vrouwen van de familie Carbonaro.