Wat een mooi en liefdevol debuut

Sonja Kemp debuteert met De weg terug met een roman die laat zien wat het jonge leven met je toekomstige leven kan doen. Want als je in armoede opgroeit, kan het leven zwaar zijn, maar zal het haar lukken als volwassene een andere weg in te slaan?

Antonia woont als jong meisje samen met haar moeder en zus Emma als op een dag hun huis door een deurwaarder wordt leeggehaald. Dit beeld heeft zoveel impact op Antonia dat ze zichzelf toezegt later een rijke man te trouwen. Als ze eenmaal ouder is vind ze een rijke man en daar trouwt ze ook mee, maar haar hart ligt bij een ander. Als ze zwanger raakt van haar lover regelt ze voor haar dochtertje een goed plek om op te groeien. Gelukkig krijgt ze goede hulp van haar vriendinnen en de vader van een van hun. Waar het bedrijf van haar vriendin haar vader groeit en ze een vestiging in New York kunnen openen, vertrekt ze met haar man naar New York voor zijn werk. Jaren ziet ze haar moeder en zus niet, maar ze zitten in haar hoofd. Als ze jaren later terugkeert, komt ze tot een schokkende ontdekking. Hoe zal ze hier mee omgaan, maar ook met verleden die nu van groot belang wordt voor de keuzes die ze gaat maken?

De weg terug kent een voorzichtig begin, maar wordt steeds sterker. Dit komt mede door de actuele thema's die Kemp aan de orde brengt in haar debuut. Armoede, rijkdom, vriendschap, eeuwige liefde, adoptie, homoseksualiteit en doorzettingsvermogen zijn zomaar een aantal thema's die ze feilloos door het verhaal heen weet te weven. Ik moet zeggen dat ik het boek steeds beter vond naarmate ik verder las. De lijnen worden duidelijk en de liefde wordt heel goed uitgewerkt. Zo mooi om te zien dat Antonia altijd contact heeft gehouden met haar vriendinnen, maar ook het weerzien in Nederland met de mensen die haar dierbaar zijn na al die jaren.

Voor een debuut is De weg terug echt een sterk verhaal geworden waarbij de auteur de lijnen vloeiend laat lopen en ook nog eens realistisch weergeeft. Je voelt de pijn maar ook de liefde zo mooi door de regels heen verweven. De schrijfstijl is uitnodigend en maakt dat het voor veel lezers goed te lezen is. Er worden geen moeilijke woorden gebruikt waardoor het makkelijk leest. Ik heb De weg terug met plezier gelezen en wil het daarom ook graag 4 sterren geven.