Lezersrecensie
Een psychologische thriller met een matige spanning (3.5*)
Paula Hawkins kennen de meeste lezer wel van Het meisje in de trein waar de meningen sterk van elkaar uiteen liepen. Ik kon het boek en de verfilming zeker waarderen en keek dan ook uit naar Het blauwe uur. Maar weet ze met haar nieuwste boek meer lezers naar zich toe te trekken of had ook ik nu mijn twijfels bij haar nieuwste boek?
Vanessa Chapman is een beruchte kunstenares waarvan haar werk nu te bewonderen is in het Tate-Modernmuseum. Maar als er een mail wordt ontvangen dat haar kunstproject een menselijk bot bevat, staat iedereen op scherp. Want de man van Chapman is al jaren vermist en nu krijgen ze deze melding. James Becker wil alles boven alles de waarheid boven tafel krijgen en reist af naar de Schotse kust om de zaak daar verder te onderzoeken. Er is alleen wel een probleem; hij moet hiervoor naar een eiland afreizen dat alleen met eb bereikbaar is. Wat als er gevaar dreigt en het eiland om de zes uur te verlaten is?
Hawkins heeft met Het blauwe uur niet zozeer een spannende thriller geschreven, maar vooral een psychologische thriller die met een traag tempo is geschreven. Al vanaf het begin weet ze de sfeer te scheppen en de korte hoofdstukken zorgen voor de onderhuidse spanning. Door het boek te schrijven vanuit meerdere personages maakt dat het boek wel de psychologische spanning krijgt die blijft hangen bij de lezer. Heel fijn gedaan, maar de snelheid had zeker iets hoger gekund om het verhaal nog meer te beleven.
Het blauwe uur is een echte Hawkins. De schrijfstijl herken je direct en de benadering naar de lezer toe ook. Dat maakt dat ze laat zien dat ze een heel eigentijdse schrijfstijl heeft. Ik hoop stiekem dat ook Het blauwe uur verfilmd mag worden, want daar leent het verhaal zich zeker voor.
Wie graag trage psychologische thrillers leest, zal Het blauwe uur zeker waarderen. Maar de die hard thriller lezers zullen van een koude kermis thuis komen. Ik vind dit boek persoonlijk niet haar beste werk, maar ik heb wel genoten van het verhaal. Ik geniet van haar verhaaluitzetting en de kijk naar de personages. Dit maakt dat ik Het blauwe uur 3.5 sterren geef.
Vanessa Chapman is een beruchte kunstenares waarvan haar werk nu te bewonderen is in het Tate-Modernmuseum. Maar als er een mail wordt ontvangen dat haar kunstproject een menselijk bot bevat, staat iedereen op scherp. Want de man van Chapman is al jaren vermist en nu krijgen ze deze melding. James Becker wil alles boven alles de waarheid boven tafel krijgen en reist af naar de Schotse kust om de zaak daar verder te onderzoeken. Er is alleen wel een probleem; hij moet hiervoor naar een eiland afreizen dat alleen met eb bereikbaar is. Wat als er gevaar dreigt en het eiland om de zes uur te verlaten is?
Hawkins heeft met Het blauwe uur niet zozeer een spannende thriller geschreven, maar vooral een psychologische thriller die met een traag tempo is geschreven. Al vanaf het begin weet ze de sfeer te scheppen en de korte hoofdstukken zorgen voor de onderhuidse spanning. Door het boek te schrijven vanuit meerdere personages maakt dat het boek wel de psychologische spanning krijgt die blijft hangen bij de lezer. Heel fijn gedaan, maar de snelheid had zeker iets hoger gekund om het verhaal nog meer te beleven.
Het blauwe uur is een echte Hawkins. De schrijfstijl herken je direct en de benadering naar de lezer toe ook. Dat maakt dat ze laat zien dat ze een heel eigentijdse schrijfstijl heeft. Ik hoop stiekem dat ook Het blauwe uur verfilmd mag worden, want daar leent het verhaal zich zeker voor.
Wie graag trage psychologische thrillers leest, zal Het blauwe uur zeker waarderen. Maar de die hard thriller lezers zullen van een koude kermis thuis komen. Ik vind dit boek persoonlijk niet haar beste werk, maar ik heb wel genoten van het verhaal. Ik geniet van haar verhaaluitzetting en de kijk naar de personages. Dit maakt dat ik Het blauwe uur 3.5 sterren geef.
1
Reageer op deze recensie