Prachtig en openhartig verhaal van de auteur over psychische aandoeningen

Sandra van Eck-Leurs staat midden in het leven waarin elk minuut van de dag wel gevuld is, als ze opeens stil komt te vallen door een burn-out. Maar als de tijd voortschrijdt blijkt er ook een depressie onder de oppervlakte te liggen. Een lange periode van therapieën en zelfinzicht krijgen haar weer op de been. Maar hoe heeft de auteur deze periode ervaren en wat heeft het haar gebracht wat ze graag met de lezer delen wil?
Sandra heeft een mooie baan, een lieve vriend en een rijk sociaal leven als opeens de man met de hamer aan haar deur klopt. Waar ze eerst hoopt dat het met een korte periode van rust wel zal oplossen duikt ze steeds dieper de zwarte ondergrond in. Zelfs suïcide spookt daar haar hoofd en een donker gat staat tijden lang voor haar deur. Hoe zal ze ooit uit dit diepe zwarte gat kunnen opkrabbelen en hoe zal ze ooit weer ‘gewoon’ in het leven kunnen meedraaien? Stapje voor stapje middels medicijnen, liefde en therapieën komt het zonlicht weer in haar leven. Het brengt haar veel inzichten, pijn, maar ook zelfliefde. Want als korstje voor korstje wordt afgeschraapt komen er gebeurtenissen uit haar jeugd naar boven die hebben gezorgd voor het leven die Sandra leefde. Maar zonder ook maar een vinger naar iemand te wijzen, relativeert ze het leven van kinds af aan tot nu. Wat zal de burn-out en de diepe depressie haar brengen in haar huidige leven?
Complimenten aan Sandra hoe ze haar verhaal aan de lezer deelt en hoe mooi dat ze De onderste uit de put bewust onder de aandacht brengt in januari om aandacht te vragen voor Blue Monday. Haar boek bracht ze al uit in mei 2024. Ik hoop dat veel lezer haar verhaal willen lezen om te ervaren en te voelen wat een psychische aandoening met iemand kan doen. Zelf heb ik chronische pijn en herken een groot deel van haar pijn en verdriet. Mensen zien niks aan je dus dan zal er ook wel niks aan de hand zijn of tenminste wel meevallen. Het verhaal leidt zijn eigen leven tijdens haar schrijfproces en af en toe maakt ze een stapje in de tijd, maar het is continu goed te volgen.

Psychische aandoeningen krijgen (gelukkig) steeds meer een gezicht en dit komt mede door de 24-uurs economie waarin mensen het niet meer trekken. Alles moet maar gedaan worden en nee zeggen dat doe je alleen maar als er echt een reden voor is. Stil staan en rust pakken bestaat voor veel mensen niet meer. Ook Sandra kampte hiermee. Zo mooi om te zien dat haar weg naar het nu haar zoveel inzichten heeft gegeven en haar heeft gebracht tot waar ze nu staat. Ik ben onder de indruk van haar persoonlijke verhaal wat ook nog eens haar schrijversdebuut is geworden. 4 sterren voor de eyeopener voor psychische aandoeningen die de kwetsbare kant laat zien van auteur zelf.