Lezersrecensie
Wat een geweldig verhaal is Schimmenspel!
Schimmenspel is het nieuwste boek van Nora Roberts. Dit keer neemt ze de lezer mee in een psychologische thriller met een intrigerende inslag. Ik was onder de indruk van hoe ze het thema door het verhaal heeft heen geweeft. Maar zal ze de scherpe pen continue weten vast te houden?
De foxes zijn een rijk maar gelukkig gezin. Waar ze een slecht contact hebben met zijn familie, kijken de twee kinderen elke zomer weer uit om te mogen logeren bij hun oma Lucy die vrij en open woont in Texas. Net als elk jaar is het een warm bad waarin het gezin komt, maar als de ouders de volgende dag vertrekken weet niemand dat dit de laatste keer in levenden lijve zal zijn. Thea wordt op een nacht wakker en ziet een man haar ouders vermoorden, helaas geldt dit ook voor Lucy die de details alleen minder scherp ziet. Wat blijkt de vrouwen hebben allemaal deze gave, maar Thea haar moeder deed hier niet zoveel mee. Na een moeilijke en treurige tijd groeien de kinderen op bij Lucy, maar de dader en Thea blijven maar contact houden door hun gaven. Weet Thea hier mee om te gaan, ook als ze volwassen is?
Schimmenspel is voor mij een verrassend goede psychologische thriller geworden. Ik genoot van de verhaallijn, maar ook van de gaven die vooral van Thea en de dader wordt uitgelicht. Hoe pijnlijk de dood van haar ouders ook is, ze weet zich wel goed staande te houden in haar leven ondanks dat het als een vloek voelt dat de dader zo sterk aanwezig is. Maar Thea laat zich niet kennen en weet zelfs haar gaven nog een aantal keren goed te gebruiken. Maar kunnen ze elkaar ooit echt loslaten?
Roberts heeft Schimmenspel in drie delen opgedeeld en dat is een hele goed keuze geweest. De lezer leest hierdoor echt een duidelijk en chronologisch verhaal en dat geeft dit verhaal echt kracht. Ik had het boek al even liggen voor ik hem las, maar wat had ik hier achteraf toch wel wat spijt van. De auteur laat zien dat ze echt een sterke schrijver is en ze heeft natuurlijk niks voor niks zoveel boeken achter haar naam en pseudoniem staan. Ze neemt de lezer mee in een verhaal die dit keer binnenkwam. Ik was van begin tot eind geïntrigeerd en wilde blijven doorlezen.
Schimmenspel is een verrassend goede psychologische thriller geworden en ik heb van begin tot eind genoten van het verhaal. Ik denk dat dit echt een van haar beste boeken is die ze heeft geschreven. Knap om dit onderwerp in een verhaal te verweven zonder het zweverig te maken. Ik las Schimmenspel met veel plezier en geef het de volle 4 sterren.
De foxes zijn een rijk maar gelukkig gezin. Waar ze een slecht contact hebben met zijn familie, kijken de twee kinderen elke zomer weer uit om te mogen logeren bij hun oma Lucy die vrij en open woont in Texas. Net als elk jaar is het een warm bad waarin het gezin komt, maar als de ouders de volgende dag vertrekken weet niemand dat dit de laatste keer in levenden lijve zal zijn. Thea wordt op een nacht wakker en ziet een man haar ouders vermoorden, helaas geldt dit ook voor Lucy die de details alleen minder scherp ziet. Wat blijkt de vrouwen hebben allemaal deze gave, maar Thea haar moeder deed hier niet zoveel mee. Na een moeilijke en treurige tijd groeien de kinderen op bij Lucy, maar de dader en Thea blijven maar contact houden door hun gaven. Weet Thea hier mee om te gaan, ook als ze volwassen is?
Schimmenspel is voor mij een verrassend goede psychologische thriller geworden. Ik genoot van de verhaallijn, maar ook van de gaven die vooral van Thea en de dader wordt uitgelicht. Hoe pijnlijk de dood van haar ouders ook is, ze weet zich wel goed staande te houden in haar leven ondanks dat het als een vloek voelt dat de dader zo sterk aanwezig is. Maar Thea laat zich niet kennen en weet zelfs haar gaven nog een aantal keren goed te gebruiken. Maar kunnen ze elkaar ooit echt loslaten?
Roberts heeft Schimmenspel in drie delen opgedeeld en dat is een hele goed keuze geweest. De lezer leest hierdoor echt een duidelijk en chronologisch verhaal en dat geeft dit verhaal echt kracht. Ik had het boek al even liggen voor ik hem las, maar wat had ik hier achteraf toch wel wat spijt van. De auteur laat zien dat ze echt een sterke schrijver is en ze heeft natuurlijk niks voor niks zoveel boeken achter haar naam en pseudoniem staan. Ze neemt de lezer mee in een verhaal die dit keer binnenkwam. Ik was van begin tot eind geïntrigeerd en wilde blijven doorlezen.
Schimmenspel is een verrassend goede psychologische thriller geworden en ik heb van begin tot eind genoten van het verhaal. Ik denk dat dit echt een van haar beste boeken is die ze heeft geschreven. Knap om dit onderwerp in een verhaal te verweven zonder het zweverig te maken. Ik las Schimmenspel met veel plezier en geef het de volle 4 sterren.
1
Reageer op deze recensie