Duidelijk slotakkoord

In het 10e en tevens laatste deel van de serie "Dossier Q" volgen we Carl Mørck die in deel 9 gearresteerd is ivm de Spijkerpistoolzaak en daarmee keert Jussi Adler-Olsen terug naar waar het voor Carl Mørck ooit zo dramatisch begon en waar hij in deel 1 al mee in verband gebracht werd, zelf gewond raakte, hij zijn collega Anker bij verloor en waar collega Hardy voor de rest van zijn leven invalide werd.
15 jaar later zit hij nu, op tweede kerstdag, in de gevangenis op verdenking van drugshandel en moord te midden van gevangenen waarvan velen uiteraard zijn bloed wel kunnen drinken terwijl zijn collega's, inclusief de chef moordzaken, hem hebben laten vallen.
Er is op de achtergrond ook nog de gewelddadige, meedogenloos opererende drugsbende met een vage organisatie met een onbekende leider, tentakels in politiekorpsen en andere organisaties, een eigen -heel typische Belgische- huurmoordenaar, een opvallende Deense advocaat, een Nederlandse politieagent als informant (met een belangrijke rol voor zijn vrouw Femke) en het geheel met een Nederlands / Deense achtergrond en een Zuid-Amerikaanse link. Een bijna niet te doorgronden organisatie die zeker niet zit te wachten op getuigenissen en een rechtszaak, die er belang bij heeft om direct in de gevangenis met Carl te laten afrekenen vanwege zijn kennis -voor zover zijn trauma erover dit niet belemmerd; hij moet heel diep gaan nadenken- van de spijkerpistoolmoorden en alle raadselachtige details daaromheen. De befaamde koffer met geld en drugs zal de organisatie ook willen claimen.
Dan is er ook nog het journaille dat Carl zeker niet vriendelijk gezind is. Maar wel slim genoeg is om voor zichzelf kansen te pakken als zij die zien.
Als na hun eerste gesprek Carls advocaat meteen wordt vermoord is zijn laatste hoop gevestigd op Mona, Assad, Rose en Gordon. Die moeten samen met collega Terje Plough, een ragfijn spel gaan spelen om de hele zaak onder de radar op te lossen en tegelijk niet in de wielen gereden te worden door iedereen die wil beletten dat de waarheid boven tafel komt. In de vorm van Carl's nieuwe advocaat Molise en zijn oud-collega Hardy -belangrijk voor feiten uit het verleden- komt extra ondersteuning, want het is voor allemaal een spannende tijd zo rond de jaarwisseling. Alle losse eindjes uit het verleden moeten nu met elkaar verbonden worden. Zal het hen lukken om het recht te doen zegevieren?

Het verhaal "Eén raam, Geen sleutel' van Jussi Adler-Olsen, waarin heden en verleden en zelfs de Coronacrisis knap geconstrueerd in elkaar vloeien legt vooral de focus op de situatie waarin Carl Mørck zich bevindt en zijn gemoedstoestand. Dit maakt het een meer literaire thriller dan de voorgaande delen. Het maakt dat je enigszins persoonlijk meeleeft met de situatie waarin hij zich bevindt. Natuurlijk hier en daar nog wel met de humoristische touch die Jussi Adler-Olsen eigen is en de noodzakelijke verwikkelingen en spanning. Zelfs oude bekenden als Merete (de vrouw in de kooi), Mia en Kenneth (noodkreet in de fles) komen prominent, of slechts in naam, voorbij in dit verhaal waardoor de historie van bureau Q ook op deze wijze weer een beetje herleeft.
En zo voltooid Jussi Adler-Olsen het einde van zijn succesvolle reeks over Bureau Q door weer het begin op te pakken. Het bureau door de aan de kant geschoven Carl Mørck opgezet en die samen met zijn controversiële collega's bijzondere zaken oploste wat tot 10 fantastische thrillers leidde, is hiermee met een Grande Finale afgesloten.