Wraak zonder mededogen

Het overkomt Helen Grace gewoon. Onderweg op haar nieuwe Kawasaki wordt zij bijna aangereden en vindt zij, even verderop, een zwaargewonde, neergeschoten vrouw die in haar armen overlijdt. Het wrede misdrijf wordt ook door Charlie Brooks actief onderzocht. Het motief is nog niet duidelijk, hoewel een racistische ondertoon misschien de verklaring kan zijn. Van de gewelddadige daders ontbreekt vooralsnog elk spoor, maar het volgende slachtoffer dient zich al weer in een winkelcentrum aan. Als een nieuwerwetse Bonnie en Clyde gaat het stel voor de tweede keer gewelddadig en sluw te werk en schept vooral genoegen in het koelen van hun woede, de angst die dat oproept en de publiciteit die het genereert. Zij lijken een plan te hebben en vooraf duidelijk doelwitten gekozen te hebben.
Helens team staat voor de uitdaging om te doorgronden waarom ze doen wat ze doen en wat verdere plannen zijn. En vooral om ze af te stoppen voor alles escaleert en er een bloedbad ontketend wordt. Maar dat valt niet mee en de onzekerheid van Helen over de effectiviteit van het onderzoek en vooral over zichzelf en haar eigen functioneren neemt steeds meer toe.
Zelfs als ze weten met wie ze te maken hebben en het -deels gezamenlijke- sneue verleden van de man en vrouw leren kennen is de jacht natuurlijk geopend, hoewel het bijna onmogelijk is om ze te vinden. Komt Helen op tijd om aan alle schietpartijen een einde te maken en rust te brengen?
Commissaris Jonathan Gardam doet niet meer mee want hij is, door zijn verkeerde houding en benadering in de vorige zaak, ontslagen maar nog niet vervangen. Veel van zijn werk komt nu ook op het bord van Helen.
Joanne Sanderson proeft de -onbedoelde- wraak van Helen vanwege haar houding in de vorige zaak die Helen bijna funest werd. Zij voelt zich steeds minder thuis in het team en haar werk, dus zet ze nu alles op alles om zichzelf te bewijzen, wat het ook kost.
Misdaadjournaliste Emilia Garanita is na haar laatste fiasco weer teleurgesteld terug in Southampton. Terug bij af. Haar wereld is veranderd en dat maakt het haar moeilijk, maar ze creëert zelf kansen om weer aan de top te komen en haar eigen speurwerk levert als altijd ook resultaat op. Een moordend stel, chaos en paniek levert haar ongetwijfeld weer een mogelijkheid om hogerop te komen, door de sensatiezucht van de lezers te stillen, maar zonder persoonlijk gevaar zijn haar acties beslist niet, zo merkt ze op enig moment.


M.J. Arlidge debuteert in 2014 als schrijver van nogal lugubere en gewelddadige thrillers met in de hoofdrol de onaangepaste persoon van Helen Grace, Inspecteur van politie van Southampton afdeling Ernstige Delicten. Hiermee zette hij meteen de toon voor een bestseller reeks die inmiddels al 12 delen kent. Helen Grace heeft, door haar eigen traumatische verleden niet alleen een bijna feministische houding, maar is zeker eigengereid en zeer direct. Daarnaast bezit zij een hoog arbeidsethos, is vasthoudend en werkt vaak vanuit een onorthodoxe aanpak, intuïtief en ondoorgrondelijk, zelfs voor wie haar goed kennen. Arlidge, wiens schrijven voor o.a. Britse tv-crimeseries hem de nodige ervaring en kennis meegegeven heeft om pakkende scènes en geloofwaardige personages neer te zetten en onderlinge verhoudingen te beschrijven, weet ook op papier een locatie, omstandigheid of sfeer knap te visualiseren, waardoor hij er ook in deel 7 weer in geslaagd is om een razend spannend verhaal vol wisselingen en vaart neer te zetten. Er ontvouwt zich hier een race tegen de klok waarbij het personage Helen Grace zich weer in het oog van de orkaan bevindt. Dit is een razendsnel - het speelt zich af binnen een tijdspanne van slechts 14 uur -, knap geconstrueerd en zeer zeker ijzersterk en boeiend verhaal over wraak en vernietiging en je weet dat er een fataal einde aankomt.
Gezien de snelheid en korte tijdbestek waarin het zich allemaal afspeelt zou dit uitstekend te verfilmen zijn.