Een puik vervolg

Aan het slot van deel 1 (Lichaamstaal) kreeg Cassie Raven, tot haar verbijstering, van haar oma te horen dat haar Ierse vader en Poolse moeder beiden niet 20 jaar geleden bij een auto ongeluk om het leven gekomen zijn, maar dat hij haar moeder heeft vermoord en daarvoor 17 jaar in de gevangenis zat. Hij is echter al weer zo'n 4 jaar vrij, heeft geen contact gelegd met Cassie, maar blijkt wel naar haar op zoek en als hij haar vindt komt Cassie's verleden en daarmee ook het heden in een ander daglicht te staan. Een stukje nostalgie, het leven van haar ouders en het onderzoek naar de dood van haar moeder komen prominent het verhaal binnen. Het verleden laat Cassie niet met rust. Wat is er daadwerkelijk gebeurt? Zij wil het perse weten. Dan volgen haar jeugdherinneringen, soms gepaard gaande met flashbacks en hoort en "voelt" zij haar moeder, zoals zij met overledenen vaker heeft. Voor haar alcoholgebruik is dit alles echter funest.
Dat op enig moment brigadier Phyllida Flyte, die in eerste instantie naar het mortuarium komt voor onderzoek vanwege de overleden Bradley die bij Cassie is binnengebracht vanwege zijn vermoedelijke zelfmoord, voor Cassies eigen onderzoek naar de moord op haar moeder handig kan zijn zal niet verbazen na hun kennismaking en samenwerking in deel 1. De aarzelende aantrekkingskracht tussen beide is ook hier aanwezig net als het nog onverwerkt verlies van Phyllida. Phyllida en Cassie vullen elkaar ook in dit verhaal aan hoewel de afstand en grote verschillen tussen beiden eigenlijk toch een onvoorstelbaar onlogisch duo laten zien, maar waar Phyllida op haar eigen wijze door het verhaal heen een duidelijke rol heeft.
Ondertussen gaat Cassies werk ook door, moeizaam door het veranderde team dat haar inzet, kennis en kunde niet naar waarde inschat, nooit makkelijk door de bijzondere doden en oorzaken die zij in het mortuarium meemaakt en natuurlijk lastig als haar gedachten regelmatig afdwalen naar haar eigen onderzoek, dat zonder haar contacten onmogelijk te doen is en op verschillende fronten anders verloopt dan gedacht met meer vragen dan duidelijkheid. En dan volgen er verrassende ontwikkelingen, zowel voor Cassie als voor Phyllida, die de ontknoping naderbij brengen.

Ook in dit 2e deel van de Cassie Raven serie krijgen we via de fijne schrijfstijl van A.K. Turner steeds meer inzicht in Cassies persoonlijkheid, haar innerlijk, haar rauwe buitenkant, haar empathie, rouw en emoties. Bijzonder zijn hierbij zeker ook haar beleving en ervaring met overledenen in combinatie met haar werkzaamheden en vakmanschap; alles interessant beschreven en een schijnbaar logisch, onverbrekelijk onderdeel van het verhaal. Een verhaal dat ook de juiste sfeer uitademt door de prettige to the point beschrijvingen van omgeving, het weer, etablissementen en de tijd van de dag.
Geïntegreerd in het verhaal wordt ook haar omgeving en de mensen die zij kent of ontmoet op meesterlijke wijze meegenomen en is dit net als alle details in het verhaal duidelijk, zonder franje, herkenbaar en briljant neergezet. Het doet op momenten door de intermenselijke sfeer en benadering -uitstekend beschreven en per personage goed uitgediept- soms wat denken aan een roman ipv aan een literaire thriller, overigens zonder dat dit de intense en intrigerende thriller-opzet, met allerlei situaties en wendingen in het totale onderzoek, geweld aan doet. Zeker een complete thriller waarin steeds stukjes van gebeurtenissen ontrafeld worden waardoor je alsmaar wil doorlezen.
Ook na dit 2e deel ben ik nog steeds team Cassie!