Lezersrecensie
Als vaders niet meer thuiskomen
Voor Helen, na al het tumult rondom de afloop van deel 1 en vooral door de media die haar en haar levensverhaal na het neerschieten van haar zus Marianne nog steeds begluurt en in haar verleden graaft en fileert, is de rust nog niet weergekeerd. Ze observeert nu al enige tijd de jongeman die onderdeel is van haar nog onontdekte geheimen, hetgeen echter niet steeds zo zal blijven.
Maar wat Helen dan nog niet weet is dat zij en haar enigszins gehavende en aangepaste team geconfronteerd gaat worden met een seriemoordenaar die op dezelfde tijd een onwaarschijnlijk slachtoffer heeft overweldigd en deze man zeer gewelddadig om het leven zal brengen, om vervolgens zijn familie de stuipen op het lijf te jagen. En deze dader denkt niet aan stoppen. Is wraak het motief, speelt een trauma een tol? Het gaat uiteindelijk op een kat-en-muisspel lijken vol verwarring, want zelfs als er een getuige wordt gevonden blijft de moordenaar onzichtbaar en de vraag is of alle moorden door dezelfde dader gepleegd zijn.
Een moord op een, wat later blijkt, prostituee die in een kofferbak van een auto is gevonden, wordt een eerste prioriteit voor de net teruggekeerde en nogal in stress zijnde Charlie. Er zit wel meer achter dan zo maar een toevallige moord.
En ook nu zit misdaadjournaliste annex aasgier Emilia Garanita, het niet aflatende bijtertje waar we in deel 1 al mee kennismaakten, weer achter Helen aan, altijd hengelend naar smeuïg nieuws. Maar het verschil is dat zij nu een, voor Helen nalatige, deal gesloten heeft met Helens nieuwe en in haar richting nogal vijandige, baas, Ceri Hardwood. Daarbij kent zij geheimen van Helen die Helen echt liever geheim wil houden. Helens privéleven dreigt op straat gegooid te worden en haar geheimen krijgen langzaam vat op haar emotionele leven.
De opsporingen en onderzoeken worden een steeds ingewikkelder spel zeker als ook ontwikkelingen bij Helen en sommige teamleden een rol gaan spelen en hun tol gaan eisen omdat alles door elkaar gaat lopen tot het waarschijnlijk onvermijdelijke einde.
M.J. Arlidge debuteert in 2014 als schrijver van nogal lugubere en maniakale thrillers met in de hoofdrol de onaangepaste persoon van Helen Grace, Inspecteur van politie van Southampton afdeling Ernstige Delicten en hij zet daarmee meteen de toon voor een bestseller serie. Helen heeft, door haar eigen traumatische verleden een hoog arbeidsethos, is eigengereid en zeer direct. Daarnaast vasthoudend met een onorthodoxe aanpak en zij werkt als het nodig is buiten alle regels om. Dat eist regelmatig een tol, er vallen slachtoffers in haar directe omgeving. Bovendien is zij vrij ondoorgrondelijk voor een ieder die haar kent.
Arlidge, wiens schrijven voor Britse tv-crimeseries hem de nodige ervaring en kennis meegegeven heeft om pakkende scènes neer te zetten, personen te duiden en een locatie, omstandigheid of sfeer goed te visualiseren, is er ook in deel 2 weer in geslaagd om een bijzonder en zeker gewelddadig verhaal neer te zetten met een knap plot, afwisselende moorden en doordachte daderprofielen, uiteraard met het personage Helen Grace, maar ook ruime aandacht voor de leden van haar team. Een spannend verhaal met veel verrassingen.
Maar wat Helen dan nog niet weet is dat zij en haar enigszins gehavende en aangepaste team geconfronteerd gaat worden met een seriemoordenaar die op dezelfde tijd een onwaarschijnlijk slachtoffer heeft overweldigd en deze man zeer gewelddadig om het leven zal brengen, om vervolgens zijn familie de stuipen op het lijf te jagen. En deze dader denkt niet aan stoppen. Is wraak het motief, speelt een trauma een tol? Het gaat uiteindelijk op een kat-en-muisspel lijken vol verwarring, want zelfs als er een getuige wordt gevonden blijft de moordenaar onzichtbaar en de vraag is of alle moorden door dezelfde dader gepleegd zijn.
Een moord op een, wat later blijkt, prostituee die in een kofferbak van een auto is gevonden, wordt een eerste prioriteit voor de net teruggekeerde en nogal in stress zijnde Charlie. Er zit wel meer achter dan zo maar een toevallige moord.
En ook nu zit misdaadjournaliste annex aasgier Emilia Garanita, het niet aflatende bijtertje waar we in deel 1 al mee kennismaakten, weer achter Helen aan, altijd hengelend naar smeuïg nieuws. Maar het verschil is dat zij nu een, voor Helen nalatige, deal gesloten heeft met Helens nieuwe en in haar richting nogal vijandige, baas, Ceri Hardwood. Daarbij kent zij geheimen van Helen die Helen echt liever geheim wil houden. Helens privéleven dreigt op straat gegooid te worden en haar geheimen krijgen langzaam vat op haar emotionele leven.
De opsporingen en onderzoeken worden een steeds ingewikkelder spel zeker als ook ontwikkelingen bij Helen en sommige teamleden een rol gaan spelen en hun tol gaan eisen omdat alles door elkaar gaat lopen tot het waarschijnlijk onvermijdelijke einde.
M.J. Arlidge debuteert in 2014 als schrijver van nogal lugubere en maniakale thrillers met in de hoofdrol de onaangepaste persoon van Helen Grace, Inspecteur van politie van Southampton afdeling Ernstige Delicten en hij zet daarmee meteen de toon voor een bestseller serie. Helen heeft, door haar eigen traumatische verleden een hoog arbeidsethos, is eigengereid en zeer direct. Daarnaast vasthoudend met een onorthodoxe aanpak en zij werkt als het nodig is buiten alle regels om. Dat eist regelmatig een tol, er vallen slachtoffers in haar directe omgeving. Bovendien is zij vrij ondoorgrondelijk voor een ieder die haar kent.
Arlidge, wiens schrijven voor Britse tv-crimeseries hem de nodige ervaring en kennis meegegeven heeft om pakkende scènes neer te zetten, personen te duiden en een locatie, omstandigheid of sfeer goed te visualiseren, is er ook in deel 2 weer in geslaagd om een bijzonder en zeker gewelddadig verhaal neer te zetten met een knap plot, afwisselende moorden en doordachte daderprofielen, uiteraard met het personage Helen Grace, maar ook ruime aandacht voor de leden van haar team. Een spannend verhaal met veel verrassingen.
1
Reageer op deze recensie