Verdwenen familieleden

Ruby ontwaakt uit een vreemde droom in een voor haar absoluut onbekende omgeving; een donkere en koude als huiskamer ingerichte kelder, met namaak huisraad als was het een uitvergroot poppenhuis, waarin zij is opgesloten. En ze is niet alleen. Waarom is zij hier? Wie is die vreemde man? Wat drijft hem? Haar nachtmerrie begint nu en er is niets dat zij eraan kan veranderen.
Het gezin van Andy Baker graaft een greppel en ontdekt op het afgelegen strand het lijk van een jonge vrouw. Dat blijkt later niet de enige. Is er een relatie met Ruby of staan haar ontvoering en de moord los van elkaar?
Dit is de sterke aftrap van deel 3 van de Helen Grace serie, waarbij Helen naar de kust toe racet omdat de vondst van het lichaam daar om vraagt. Een moord met een perfecte verstopplek zonder aanknopingspunten duidt op een uitgekiende moordenaar. Deze nieuwe zaak schreeuwt om haar aandacht. Zo'n doordacht graf, geen aanwijzingen. Het lijkt erop dat de dader dit niet voor het eerst deed en waarschijnlijk dus ook niet voor het laatst. Helen verplicht zichzelf om de jacht te openen en de moordenaar te stoppen.
Voor Helens deels vernieuwde team, door zwangerschapsverlof van Charlie en ontslag van Tony maar nog wel met Sanderson en Fortune, eist vooral de verdwijning van Ruby de aandacht op. Ineens valt er een naam en blijkt er een linkje tussen beide gevallen. Geeft het iets van hoop voor de moedeloze ouders? Binnen het nieuwe team spelen ego's en ambitie ook nog eens een rol waar het onderzoek onder gaat lijden. Ook Harwood, die zo haar eigen persoonlijke kwesties heeft, blijft nog steeds op oorlogspad richting Helen, dus makkelijk gaat het op het bureau allemaal niet waardoor Helen zich genoodzaakt voelt om rigoureuze onderzoekslijnen te volgen om vervolgens Harwood onder druk te zetten. En dat komt naar haar dan weer als een boemerang terug.
Helens relatie met journaliste Emilia Garanita, over wiens leven hier een tipje van de sluier wordt opgelicht, is dan wel iets veranderd, maar van echte samenwerking is nog vrijwel geen sprake tot enig moment waarop de waarde van elkaar blijkt.
Helens neef Robert was in deel 2 verdwenen maar is niet ontsnapt aan de aandacht die Helen nog steeds voor hem heeft. Hem in het geheim opsporen heeft wel wat voeten in de aarde en Helen moet hem op slinkse wijze zien te vinden hetgeen haar duur te staan komt.

M.J. Arlidge debuteert in 2014 als schrijver van nogal lugubere thrillers met in de hoofdrol de onaangepaste persoon van Helen Grace, Inspecteur van politie van Southampton afdeling Ernstige Delicten. Hij zette met haar persoon al direct de toon voor deze bestseller serie. Helen heeft, door haar eigen traumatische verleden een hoog arbeidsethos, is eigengereid en zeer direct. Daarnaast vasthoudend met een onorthodoxe aanpak, ondoorgrondelijk ook voor wie haar het beste kennen en zij werkt als het nodig is buiten alle regels om. Ze zou zelfs het leed van de wereld op haar schouders willen nemen als dat kon, maar lijdt zelf op meerdere manieren. Dat eist regelmatig een tol en vallen er slachtoffers.
Arlidge, wiens schrijven voor Britse tv-crimeseries hem de nodige ervaring en kennis meegegeven heeft om pakkende scènes neer te zetten, personen te duiden en een locatie, omstandigheid of sfeer te visualiseren, is er ook in deel 3 weer in geslaagd om een bijzonder verhaal vol wisselingen en vaart neer te zetten. Hij ontvouwt een traumatische en maniakale nachtmerrie met een knap, verrassend plot, diverse moorden en doordachte dader, uiteraard met het personage Helen Grace in het oog van deze orkaan, maar ook ruime aandacht voor de leden van haar team. Weer een spannend en boeiend verhaal met de nodige wendingen en een bijna fataal einde.