De strijd om de waarheid

Dat Helen Grace als verdachte van 3 moorden is opgepakt lazen we al in deel 5. Na de cliffhanger hier volgen we nu haar wel en wee in de gevangenis van Holloway, waar zij gevangen zit tot haar proces. Het is inmiddels al bijna Kerst en te midden van gevangenen en personeel, die allemaal weten wie zij is, wordt haar leven tot een hel gemaakt, erger, zij is haar leven niet zeker. Vernederingen, bedreigingen en fysiek geweld, vallen haar ten deel. Vijanden heeft zij genoeg. Daarnaast is er de eenzaamheid, de eeuwige tragiek van een bestaan in de cel.
Dat geldt ook voor Leah Smith in de cel naast Helen die, veroordeeld voor moord, al 5 jaar in Holloway vast zit en zich er erg onveilig voelt, zij verblijft liefst met haar gedachten in de beslotenheid en stilte van haar cel. Tot zij ineens juist daar vermoord blijkt te zijn. En de moordenaar heeft meer gevangenen in beeld. Hoe kun je moorden en verminken zonder tegenstand en waarom is er geen doodsoorzaak? Vanzelfsprekend voelt Helen zich geroepen om deze moorden te onderzoeken en mogelijk nieuwe te voorkomen, hoe moeilijk dit binnen gevangenismuren ook gaat en hoeveel extra dreiging ook haar kant op komt. "Wie niet weg is" geldt zeker in de gevangenis, wees onzichtbaar, zorg dat je wegblijft van je vijanden. Maar dat is Helen natuurlijk niet van plan.

Intussen heeft Commissaris Jonathan Gardam vanuit eigen belang het team aangepast en Joanne Sanderson de leiding gegeven en niemand, behalve Charlie Brooks, is nog bezig om Helens onschuld te bewijzen. Hetgeen Charlie niet in dank wordt afgenomen. Zij zoekt de moordenaar waarvan zij weet wie het is, maar die zich onzichtbaar kan maken. Tot er een kantelpunt komt. Lukt het Charlie om met veel speurwerk uiteindelijk de echte moordenaar uit deel 5 te vinden en wordt Helen dan gerehabiliteerd?

Misdaadjournaliste Emilia Garanita neemt risico's, is nu freelance bezig en wil graag bij de topjournalisten horen. Ze heeft in de gevangenis van Holloway een nieuwe bron aangeboord, hopende op in-side informatie die anderen niet hebben. Wat er ook gebeurt, zij linkt het voor haar lezers steeds aan Helen Grace en richt daarmee haar pijlen steeds op haar oude aartsvijand. Zo is Emilia weer op oorlogspad. Roddel, achterklap en modder smijten zijn haar wapens.

M.J. Arlidge debuteert in 2014 als schrijver van een serie nogal lugubere en gewelddadige thrillers met in de hoofdrol de onaangepaste persoon van Helen Grace, Inspecteur van politie van Southampton afdeling Ernstige Delicten. Hiermee zet hij meteen de toon voor een bestseller reeks die inmiddels al 12 delen kent. Helen Grace heeft, door haar eigen traumatische verleden niet alleen een bijna feministische houding, maar is zeker eigengereid en zeer direct. Daarnaast bezit zij een hoog arbeidsethos, is vasthoudend en werkt vaak vanuit een onorthodoxe aanpak, intuïtief en ondoorgrondelijk, zelfs voor wie haar goed kennen. Arlidge, wiens schrijven voor o.a. Britse tv-crimeseries hem de nodige ervaring en kennis meegegeven heeft om pakkende scènes en geloofwaardige personages neer te zetten en onderlinge verhoudingen te beschrijven, weet ook op papier een locatie, omstandigheid of sfeer knap te visualiseren, waardoor hij er ook in deel 6 weer in geslaagd is om een razend spannend verhaal vol wisselingen en vaart neer te zetten.
Hier zet hij een nachtmerrie voor Helen Grace in elkaar die nu zelf tijd moet slijten als verdachte en gevangene in plaats van aan de andere kant te staan en dat in combinatie met de keiharde wereld van de gevangenis en diverse lugubere moorden met een uniek signatuur.
Uiteraard ook in dit deel weer het personage Helen Grace in het oog van de orkaan. Weer een vlot, knap geconstrueerd en zeer zeker een ijzersterk en boeiend verhaal met een verrassend moordwapen en zeer menselijke gedragingen bij de betrokken gevangenen.
Matthew Aldridge is vooral ook een schrijver die vlot, met lekker veel info en plezierig lezend schrijft.