De beste stuurlui staan aan wal

De Val van Thomas G. heb ik met plezier gelezen.
De manier waarop de personages steeds afwisselend vanuit hun ik-perspectief aan het woord gelaten werden, was voor mij een nieuwe en verfrissende schrijfstijl.
Wat de afwikkeling van het verhaal betreft vond ik het ook wel boeiend dat sommige informatie, bijvoorbeeld over de al-of-niet-dood van Thomas, pas vrij laat in de loop van het verhaal bekend gemaakt werd.
Het thema van het boek bestaat uit de snelle en ongenuanceerde meningsvorming van het grote publiek, voortkomend uit de universele drang om je eigen mening en dus ook je eigen persoonlijkheid zo groot mogelijk te maken. Ik denk zelf dat dit geen eigentijds gegeven is, maar iets is van alle tijden.
Een groot verschil met de discussies, zoals die tot enkele jaren geleden gevoerd werden, is dat alle meningen nu zeer snel via sociale media en televisie verkondigd worden. Bovendien is de drempel om hier aan me te doen behoorlijk laag geworden. Het zijn geen praatjes aan de dorpspomp meer.
Nelleke Noordervliet laat enkele gangbare onderwerpen de revue passeren.
Wat is al of niet prive binnen een huwelijk ?
Welke informatie geef je je kinderen mee, als het schijnbaar wel of niet relevant is voor het verloop van iemands leven ?
In hoeverre ben je als verre nazaat van slavernij-voorouders psychisch ernstiger gehandicapt dan als je in een "akelig" gezin bent opgegroeid ?
Moet je publicatie van een boek tegenhouden omdat een deel van de bevolking het daar in gedragen gedachtengoed niet aanstaat ?
Als het gaat om de meningsvorming over dit soort onderwerpen staan de beste stuurlui gewoonlijk aan wal.
Nelleke Noordervliet weet dit op duidelijke wijze aan de orde te brengen.
De door mij verwachte spanning, voortkomend uit de titel van het boek, heb ik gemist.
Desalnietemin is het een prachtig boek, met een mooie apotheose aan het einde als het manuscript van de overleden Thomas openbaar wordt gemaakt.