Volwassen fantasy in schitterende taal

Alexa, 19 jaar oud, krijgt de kans te gaan studeren aan een kleine, onbekende universiteit in Londen, Carnforth Park University.
De vaderloze Alexa grijpt deze kans met twee handen aan.
Een boek dat ze in handen krijgt op het vliegveld, en de ontdekking dat ze over magische gaven blijkt te beschikken, vormen de opmaat voor spannende verwikkelingen. Ze ontdekt dat ze haar krachten te danken heeft aan haar vader, die haar voorging als student aan de universiteit. En ze komt erachter dat de magische wereld net zoveel tegenstellingen en tegengestelde krachten kent als de echte. Als student aan Untraceable University, de magische schaduwuniversiteit die zich ergens parallel aan Carnforth Park University bevindt, bekwaamt ze zich in magie. Er gaat letterlijk een wereld voor haar open.

De Verborgen Universiteit wordt bevolkt door rijk geschakeerde, soms tamelijk bizarre maar altijd warmbloedige personages. Gedurende het boek krijgt de lezer de kans om ze telkens vanuit een andere hoek te leren kennen, wat een aardig 'levensecht' gevoel geeft. De prachtige beschrijvingen waarbij Koch echt onder de huid van haar personages kruipt geven dat nog een extra dimensie.
Vreemd genoeg had ik soms wel wat moeite met het hoofdpersonage Alexa. Aanvankelijk komt ze wat passief, ongedefinieerd over, maar gedurende het verhaal ontpopt ze zich tot een karakter dat zich sterk maakt voor anderen en dat soms behoorlijk driftig kan worden.
Op zich heel prettig dát deze ontwikkeling plaatsvindt, want de sterke Alexa draagt de plot veel overtuigender dan de onzekere. Ik had echter ietwat moeite met de manier waarop Alexa's persoonlijke groei in beeld gebracht werd. Wat mij betreft ging het wat te abrupt.

Een vaderloos meisje, een school voor magie, verborgen voor de 'echte' wereld: de vergelijking met Harry Potter kan niet uitblijven.
Soms resoneerde De verborgen universiteit inderdaad elementen uit de wereld van Rowling.
Toch slaagt Koch erin een verhaal neer te zetten dat de lezer op eigen kracht weet te overtuigen.
Daar is niet in de laatste plaats haar vertelstijl debet aan: Koch schrijft beeldend, bruisend, met een prachtig ritme in haar zinnen. Haar taalbeheersing is van een niveau dat we binnen de fantastiek niet vaak aantreffen. Ze speelt met de taal en blaast haar leven in. Koch is verder een uitstekend observator met oog voor fijne nuances en goedgekozen details.

Een interessant thema dat Koch aansnijdt, is hoe het gebruik van taal en muziek het ons mogelijk maakt om onszelf te uiten, maar hoe de vorm waarin dat gebeurt, ons denken tegelijkertijd beïnvloedt. De magie van de taal, Koch heeft er feitelijk geen toverkunst voor nodig om die aan ons over te brengen.
Het verhaal geeft ruim baan aan interessante bespiegelingen over vertelwerkelijkheid, illusie en werkelijkheid en hoe die zich tot elkaar verhouden. Sterker, in een groot deel van het boek is dit voor de personages geen theoretische kost meer, maar moeten ze hun weg zoeken in een wereld waarin het onderscheid niet langer duidelijk meer is.
Koch verbindt op deze manier filosofische vragen over hoe wij de werkelijkheid ervaren, met de tradities in de fantasy die parallelle werelden en magische verschijnselen als waarheid binnen de vertelwerkelijkheid presenteren, en dat levert binnen het verhaal interessante spanningsvelden op.
Verwacht vooral geen zware filosofische kost, Koch weet dit alles natuurlijk en op lichtvoetige wijze te verweven in het verhaal.

Een breed uitgemeten vertelling met een ingenieuze plot die - zoals het een Deel I betaamt - netjes wordt afgerond maar tegelijkertijd voldoende aanknopingspunten voor het tweede deel biedt.
Een plotlijn wordt niet helemaal naar tevredenheid afgerond en vroeg in mijn ogen iets te veel toegeeflijkheid van de lezer.
Maar toch, vanaf de eerste bladzijde kon ik dit boek niet meer wegleggen - tot het uit was. De verborgen Universiteit leest als een trein. Het biedt de lezer een rijke leeservaring en pakt tot de laatste bladzijde.
Geslaagde hybride van twee literaire tradities.