Lezersrecensie
Er was meer uit te halen
Arthur Japin vertelt het verhaal van Susan Sontag, het artistieke en intellectuele geweten van Amerika, die in 1993 in het belegerde Sarajevo het toneelstuk Wachten op Godot regisseerde.
De schrijver kiest ervoor om het verhaal te laten zien door de ogen van Cody Garner, een jeugdvriend van Sontag, die speciaal naar Sarajevo komt om haar te helpen. Terwijl de stad in puin ligt en de acteurs worstelen met honger en gevaar, wordt langzaam duidelijk waarom Cody voor dit gevaarlijke avontuur heeft gekozen. Het is een roman over verantwoordelijkheid, moed en de vraag wat je kunt betekenen in een wereld vol chaos.
Het verhaal wisselt tussen de schrijnende omstandigheden in Sarajevo en de jeugd van Susan en Cody in Hollywood. Sontag wordt getoond als een briljant, nieuwsgierig meisje dat al vroeg filosofie en literatuur las en unieke ontmoetingen had met grootheden als Stravinsky en Thomas Mann. Deze scènes bieden een interessante en soms ongelooflijke achtergrond die de lezer een nieuwe kant van Sontag laat zien, terwijl het centrale thema van wat je voor anderen kunt betekenen steeds terugkeert.
Het boek voelt soms ontoegankelijk. Vooral als je die Susan niet kent. Helaas ken ik Sarajevo zelf uit slechte tijden en ik merk dat ik die sfeer noet voldoende terugvoelde. Terwijl dat toch het decor is.
De schrijver kiest ervoor om het verhaal te laten zien door de ogen van Cody Garner, een jeugdvriend van Sontag, die speciaal naar Sarajevo komt om haar te helpen. Terwijl de stad in puin ligt en de acteurs worstelen met honger en gevaar, wordt langzaam duidelijk waarom Cody voor dit gevaarlijke avontuur heeft gekozen. Het is een roman over verantwoordelijkheid, moed en de vraag wat je kunt betekenen in een wereld vol chaos.
Het verhaal wisselt tussen de schrijnende omstandigheden in Sarajevo en de jeugd van Susan en Cody in Hollywood. Sontag wordt getoond als een briljant, nieuwsgierig meisje dat al vroeg filosofie en literatuur las en unieke ontmoetingen had met grootheden als Stravinsky en Thomas Mann. Deze scènes bieden een interessante en soms ongelooflijke achtergrond die de lezer een nieuwe kant van Sontag laat zien, terwijl het centrale thema van wat je voor anderen kunt betekenen steeds terugkeert.
Het boek voelt soms ontoegankelijk. Vooral als je die Susan niet kent. Helaas ken ik Sarajevo zelf uit slechte tijden en ik merk dat ik die sfeer noet voldoende terugvoelde. Terwijl dat toch het decor is.
1
Reageer op deze recensie