Laat weinig aan de fantasie over

Bloedbroeders gaat over Reza, een 16-jarige jongen die zijn dorpje Punjab in India noodgedwongen verlaat om in Nederland voor zijn tante en neef te werken. Zijn moeder en zusje gaan mee. De oom van Reza is opgepakt wegens fraude en nu wordt van de jongen verwacht dat hij meehelpt in het restaurant dat ze bezitten. Zijn neef Ayaan runt het restaurant, althans, dat zegt hij. In de praktijk blijkt het restaurant voor het grootste gedeelte van de tijd gesloten te zijn en wordt het gebruikt voor de criminele activiteiten waarmee Ayaan zich bezighoudt. En waar hij Reza langzaam in meetrekt.  

Helen Vreeswijk heeft al een heel oeuvre aan jeugdthrillers op haar naam staan. Voor ze boeken schreef werkte ze bij de recherche en dit werd een grote inspiratiebron voor haar verhalen. Ze schreef onder andere de boeken Loverboys, Chatroom en Overdosis. Ook haar nieuwste boek Bloedbroeders past in het rijtje misdaadverhalen.  

Je rolt op de helft van het boek als het ware vanuit het ‘gewone’ verhaal ineens de CSI-wereld in. In het begin lees je een verhaal waarin Reza met zijn moeder en zusje net in Nederland zijn en alle manieren en mensen nog moeten leren kennen. Maar halverwege zit er een omslagpunt waar het perspectief verschuift en je het verhaal grotendeels vanuit het oogpunt van de politie meekrijgt. Het lijkt een beetje alsof je een misdaadserie zit te lezen. Dat is natuurlijk spannend, maar niet verrassend: de misdaad is namelijk halverwege het boek al gepleegd, en je weet ook door wie, alleen de politie weet dat op dat punt nog niet. Het is dus geen boek waarbij je tot het eind moet wachten tot je te horen krijgt wie de dader is en dat neemt wat van de spanning weg. Toch blijft het verhaal genoeg boeien en ben je tijdens het lezen heel benieuwd naar de afloop.  

Het boek bestaat dus eigenlijk uit twee delen, of meer: er zit een heel duidelijk omslagpunt in het midden. Dit heeft ook betrekking op de personages, in het eerste en tweede deel staan andere mensen centraal. Het boek heeft een alwetende verteller. Je krijgt dus een beetje van de gedachten van alle personages te zien. Hierdoor krijg je inzicht in hun gedachten, maar het laat weinig aan je fantasie over. Daarnaast missen de hoofdpersonages achtergrond en worden ze ook oppervlakkig uitgewerkt. Ayaan is bijvoorbeeld een heel bijzonder personage, maar er wordt weinig verteld over hoe hij is geworden zoals hij is.  

Het ontbreken van achtergrond maakt hem tot een ongeloofwaardig personage. Hij is vrij crimineel, maar dat is nogal dik aangezet in het boek. Zo krijgt hij aan het begin van het verhaal al ruzie met iemand op Schiphol, waarbij hij heel uitdagend is en zelfs dreigt met een wapen. Dit is een overdreven en ongeloofwaardige situatie. Het zet wel de toon van hoe Ayaan is, maar het mist een opbouw. In theorie zou het namelijk kunnen gebeuren, maar in de praktijk zal iemand die net zijn familie heeft opgehaald bij een kleine aanvaring niet gelijk al zo uit zijn vel springen.  

Ook de moeder van Ayaan is overdreven gekarakteriseerd. Ze is erg verdrietig dat haar man is opgepakt, en drinkt daardoor regelmatig. Zodra haar schoonzus en nichtje in huis wonen delegeert ze alle huishoudelijke taken aan hun. Het lijkt wel een beetje op de boze stiefmoeder van Assepoester, alleen is dit boek geen sprookje. Niemand bijt van zich af, en dat is storend.  

Het boek is dus al met al spannend: het is duidelijk een misdaadroman, maar het verhaal en de personages laten helaas wat weinig aan de fantasie over.