Goed uitgewerkte personages
De vintagewinkel is de nieuwste roman van Stephanie Lehmann over twee jonge vrouwen in hartje New York. Amanda leeft in 2007 en is eigenaar van een vintage kledingwinkel. Wanneer ze bij een oude dame een partij kleren op komt halen, vindt ze een dagboek, verborgen in een koffer. Hierin staat het verhaal van Olive, een jonge vrouw die in 1907 in New York komt wonen.
De eerste indruk die je krijgt als je het boek in handen hebt is dat het dik is: ruim 400 pagina’s. Bij het lezen van de eerste pagina’s ben je dan ook sceptisch, het is moeilijk voor te stellen hoe het verhaal verspreid kan worden over 400 pagina’s, zonder dat het saai wordt. Maar uiteindelijk is dit boek allesbehalve, het verveelt geen moment.
De roman wisselt tussen de verhalen van Amanda en Olive. Amanda runt een eigen kledingwinkel en woont in haar eentje boven de zaak. De enige man in haar leven is Jeff, maar die is getrouwd met een andere vrouw en dus niet alleen van haar. Als Amanda een dagboek vindt in een oude koffer, duikt ze regelmatig in de wereld van Olive, in 1907. Olive is dan net in New York komen wonen en vlak daarna overlijdt haar vader. Ze vindt een baan in een warenhuis, waar ze werkt voor zeven dollar per week.
De karakters worden door Lehmann heel zorgvuldig en uitvoerig uitgewerkt. Je begint je als lezer al snel aan de personages te hechten. Na afloop van elk hoofdstuk ben je teleurgesteld, omdat je verder wilt lezen over de één. Maar een bladzijde later ben je dat alweer vergeten, omdat het verhaal van de ander wordt vervolgt en je daar weer in kunt duiken.
Het aantal bladzijden van dit boek geeft ruimte voor een uitvoerige schets van New York anno 2007 en 1907. De verschillen in tijd worden hierdoor zeer duidelijk. Zo stipt Lehmann het ongelijkheidsprobleem bij vrouwen aan, door van Olive een personage te maken dat haar tijd vooruit is. Olive droomt ervan om carrière te maken in plaats van te trouwen en huisvrouw te worden: “We waren van plan geweest samen onafhankelijke vrouwen te worden. Daarvoor moesten we onze ouders zover zien te krijgen dat ze ons samen zouden laten wonen in een appartement in New York. We zouden de tirannie van het huwelijk resoluut van de hand wijzen en al onze energie wijden aan onze carrières.” Dit zorgt voor veelvuldige discussies in het boek over de positie van de vrouw, die je tot nadenken aanzetten. Het contrast met het verhaal van Amanda, die een eigen winkel heeft en vrijgezel is, maakt nog eens extra duidelijk hoe de tijden veranderd zijn.
Zijn er nog minpunten in het boek te vinden? Ja, toch wel een paar. Er zitten een aantal toevalligheden in het boek die wel héél toevallig zijn en dat doet afbreuk aan de geloofwaardigheid. Het boek bevat ook een aantal paranormale elementen, die hetzelfde effect hebben, maar dit zijn voornamelijk kleine details.
Lehmann schreef met De vintagewinkel een boek met sterke personages, waar je je al snel mee verbonden voelt. Het opent de deuren naar 1907 en leert je veel van het New York van toen en de positie van de vrouw ruim honderd jaar geleden.
Reageer op deze recensie