De wolf verrast

Alweer aangekomen bij het derde deel in S.J. Paul’s ‘Eilanden’-serie, en er kan niks anders gezegd worden dan dat dit boek verrassend is. In dit deel is Stef weer terug op het eiland, nadat hij ontvoerd is door een paar onbekende mannen. Het eiland speelt meer dan ooit met zijn hoofd. En daardoor ook met het hoofd van de lezer.  

Het kan helaas niet genegeerd worden dat ook in dit deel weer veel spelfouten zitten. Als je interesse hebt in dit derde deel, dan heb je deel een (Het Eiland) en twee (De Geest) waarschijnlijk al gelezen en ben je al bekend met de schrijfwijze, of stoort het je gewoon niet. De schrijfstijl is vergelijkbaar met de eerdere delen. De dubbele zinnen die in de eerste twee delen erg storend waren vallen in dit deel minder op, wel is het heel vervelend dat de manier waarop personages uitspraken doen expliciet benoemd wordt: ‘zegt hij schor’, ‘vraagt ze bezorgd’, ‘moppert Rick’, ‘antwoordt ze fel’. Het zou het boek sieren als dit soort toevoegingen weggelaten zouden worden en je dit uit de houding van de personages op zou kunnen maken.

Maar los daarvan is De Wolf een stuk spannender dan het tweede deel, dat een beetje tegenviel. Het verhaal wisselt tussen het heden, waarin Stef zich weer op het eiland bevindt, en flashbacks naar de aanloop daarnaartoe. Stef krijgt in de periode voordat hij op het eiland terechtkomt weer last van een ‘geest’ die hem (fysiek) lastigvalt. Dit keer gaat het om een vader, die twee kinderen is verloren op het gezonken cruiseschip. Daarnaast ziet hij allemaal dingen in de stad, zoals exotische bloemen en tijgers, dingen die op het eiland zouden moeten zijn en niet hier. Deze verschijnselen zijn voor Stef een raadsel, maar voor de lezer ook. Het bouwt heel erg de spanning op, omdat je als lezer geen idee hebt welke kant het op zal gaan. De uiteindelijke verklaring valt dan ook niet tegen.

Ook op het eiland wordt er veel met Stefs hoofd gespeeld, door de zielen die daar ronddwalen. En Dennis, De Geest, is ook weer terug, dit keer bewust gekozen door Stef, om hem de geheimen van het eiland te vertellen. Het constante heen-en-weer-geschakel tussen de flashbacks en het leven op het eiland, waar het in beide situaties onduidelijk is wat er nou precies gebeurt en wie de controle heeft, roept steeds meer vragen op: wat is nou echt en wat niet? Klein minpuntje is dat het soms een beetje verwarrend wordt, omdat er veel partijen bij betrokken zijn. Een plottwist richting het eind van het verhaal zorgt gelukkig voor uitleg, én voor het wow-effect in dit boek.  

S.J. Paul heeft met dit boek een goede poging gedaan om het niveau van de hele reeks wat omhoog te krikken. Hopelijk blijft dit aanhouden in het vierde deel en verrast ze ons daar ook weer mee.