Intrigerende debuutroman over een meisje in de wildernis

Kya leeft in het moeras. Haar moeder, zussen en broers hebben haar achtergelaten bij haar agressieve, alcoholverslaafde vader. Ze is dan zes. In een vervallen hut midden in de wildernis leven Kya en haar vader zoveel mogelijk langs elkaar heen. Tot ook hij op een dag niet meer thuiskomt en ze helemaal alleen achterblijft, met de meeuwen en de reiger. Wanneer er later een dorpsbewoner dood wordt gevonden in het moeras, is zij de eerste die ervan wordt verdacht. Het moerasmeisje van Delia Owens (oorspronkelijk: Where the Crawdads Sing) is een intrigerend debuut, over eenzaamheid, liefde, de schoonheid van de natuur en zo veel meer.    

Delia Owens is wildlife biologe geweest in Afrika en heeft meerdere non-fictieboeken op haar naam staan hierover. Haar kennis van de natuur komt ook in deze roman naar voren, maar op een hele gedoseerde manier: de omschrijvingen van de dieren en het moeras zorgen voor een setting, maar het is nergens overheersend of saai. Eigenlijk juist heel mooi en kwetsbaar. Kya’s band met de meeuwen bijvoorbeeld, die ze elke dag voert en als haar gezelschap ziet, is zeer aandoenlijk.    

Dat is vooral ook het intrigerende in deze roman: het hoofdpersonage Kya en de manier waarop ze in haar eentje leeft in het moeras. Op een aantal punten in het verhaal vraag je je af of het geloofwaardig is, een meisje dat zo jong al volledig voor zichzelf moet zorgen, maar tegelijkertijd kun je concluderen dat het best mogelijk is, als uitzondering weliswaar. Maar Kya is dan ook in alle opzichten ‘anders’. Ze loopt op blote voeten en is maar één dag in haar leven naar school geweest. Het is een heel slim meisje, maar zo wordt ze niet gezien door de dorpsbewoners, omdat die haar maar raar en vies vinden. Terwijl je als lezer juist meekrijgt dat het een bewonderenswaardig persoon is.    

Toch, hoewel Kya het heel goed redt in haar eentje, verlangt ze naar liefde. Dat vindt ze bij twee mannen: eerst bij Tate, die zijn eigen fascinatie voor de natuur heeft, iets gemeenschappelijks waar ze elkaar in vinden. Wanneer Tate naar de universiteit vertrekt blijft ze alleen achter, tot ze Chase ontmoet. Met Chase heeft ze een tijd lang een relatie, tot Kya in de krant leest dat hij verloofd is met een andere vrouw. Ook hierna is ze weer alleen.    

Kleine minpuntjes in dit boek: hier en daar komen de dialogen wat geforceerd over. Vooral de gesprekken tussen de Sheriff en de hulpsheriff tijdens het onderzoek naar de dood van de dorpsbewoner zijn heel overdreven uitgeschreven.    

‘“Moet je zien…”
“Ja, ik zie het.”
“Hier klopt iets niet.”’    

Het leest alsof overal net iets te veel nadruk op wordt gelegd, maar dat is maar een klein detail en wellicht verschilt die ervaring per lezer.    

Het verhaal is volledig afgerond: het laatste hoofdstuk speelt zich veel later af dan de rest van het verhaal en vat in een paar bladzijden samen wat er sinds de moordzaak is gebeurd. Op die manier volgt de lezer het volledige leven van Kya en blijft niet met vragen achter. Hoewel dit laatste hoofdstuk ineens wel erg veel informatie over het verloop van Kya’s leven bevat en niet elke lezer dit zal waarderen, is Het moerasmeisje een heel goed debuut. Spannend, en boeiend van begin tot eind. Het gaat over eenzaamheid, verlaten worden en verlangen naar liefde. Maar ook over de schoonheid van de natuur en over jezelf zijn en blijven.