Een boek over moederliefde in moeilijke tijden

Ik vind papa veel liever dan jou van Evelien Otto gaat over Iris, moeder van twee kinderen en lang geleden gescheiden van Jacco, de vader van deze twee. Dochter Daan woont bij haar en is echt een moederskindje, maar Robin is na de scheiding op haar tweede al meegegaan met haar vader. Om de twee weken slaapt ze een weekend bij haar moeder. Maar dan krijgt Robin kanker en moet Iris een manier zien te vinden om toch in haar leven aanwezig te zijn.

Dat gaat nogal moeizaam en dat is gelijk een irritatiefactor in dit verhaal. Iris mag van Robin, maar vooral van Jacco nauwelijks ergens bijzijn. Niet bij de MRI’s, en ze hebben een schema opgesteld wanneer ze elkaar elke 24 uur afwisselen in het ziekenhuis, terwijl Iris er liever elke dag is. Jacco lijkt Iris echt uit de grond van zijn hart te haten, maar nergens in het boek wordt echt duidelijk waar die haat vandaan komt. Ze zijn redelijk normaal uit elkaar gegaan (Jacco heeft Iris verlaten, dus als zij haat zou voelen zou dat logischer zijn) en ook daarna lijkt er niet echt een aanleiding te zijn geweest.

Dit is echter wel de basis van het verhaal. Iris wordt buitengesloten bij het ziekteproces van haar dochter en moet voor zichzelf een manier vinden om Robin toch te steunen en lief te hebben terwijl zij het eigenlijk niet wil. Wat ook jammer is, is de geringe karakterontwikkeling die Iris doormaakt. Geen enkel moment gaat Iris echt tegen Jacco in of gaat ze het gesprek aan, ze accepteert alles wat ze te horen krijgt. Als je kind kanker heeft zou je toch denken dat je daar volwassen mee om kan gaan als ouders.  

Op het gebied van schrijfstijl valt ook nog wel wat aan te merken. Her en der is er een foutje of een rare constructie of zin te vinden. Zo haalt de hoofdpersoon op bladzijde 53 zeker “anderhalve minuut” geen adem (knap), en iets verderop “schrijft ze zich een rotje”. Er wordt veel spreektaal gebruikt, veel zinnen zijn onvolledig, en af en toe wordt er ineens onnodig Engelse taal gebruikt. Het meest tenenkrommende fragment is wanneer Iris Sander ontmoet in een lift, ze omschrijft hem als “knappe harses” en “deze gabber” en denkt uiteindelijk “'what the heck' ik kan hem net zo goed mijn hele verhaal vertellen". Het zijn rare woordkeuzes die helemaal niet in lijn zijn met de rest van het boek, dan wel met het personage van Iris.  

Los van al deze op- en aanmerkingen is de roman wel prettig te lezen. Misschien merkt de gemiddelde lezer bovengenoemde fouten niet eens op. Dus dan blijft het verhaal over. En dat is, ondanks dat het weinig vrolijk is, best prima te lezen. Een belangrijk thema in het boek is moederliefde. En ondanks de keuzes die Iris maakt, is het héél duidelijk dat ze onvoorwaardelijk van haar beide dochters houdt. De (innerlijke) strijd die ze dan ook voert om bij Robin te zijn, de manier waarop ze moet omgaan met het feit dat haar dochter kanker heeft, haar liefde voor de dochter die wel voor haar kiest: het is allemaal heel erg voelbaar.  

Ondanks de punten van kritiek is Ik vind papa veel liever dan jou geen vervelend boek om te lezen. Er gebeurt veel in het verhaal en de moederliefde, het belangrijkste thema, wordt goed overgebracht. Als je om de details heen kunt lezen, blijft er een eerlijk verhaal over.