Lijfstraf mist iets bijzonders

Lijfstraf, het nieuwste boek van Elle van den Bogaart, gaat over Bowie en Fleur. Sinds de basisschool zijn ze bevriend en gelukkig zitten ze nu op de middelbare school weer bij elkaar in de klas. Maar ook Rem zit bij hen in de klas. Hij hoorde ook tot het vriendengroepje op de basisschool, maar is sinds de middelbare wel erg veranderd. Hij pest Bowie namelijk, omdat hij denkt dat die homo is. Wat het allemaal nog moeilijker maakt, is dat Fleur verkering heeft gehad met Rem. En nu heeft ze een oogje op Bowie.  

Elle van den Bogaart schrijft boeken voor jongeren van ongeveer 12 tot en met 18 jaar. Het zijn vaak spannende verhalen, dat zie je aan eerdere titels als Verdoofd en Prooi. Haar nieuwste boek heet dus Lijfstraf en ook dat klinkt weer erg spannend. De titel is echter wat misleidend. Het verhaal is wel spannend, maar Lijfstraf is een vrij zware titel voor het boek; het dekt niet helemaal de lading. Het gaat meer over uit de kast komen en over pesten.  

Lijfstraf wordt geschreven vanuit Bowie en Fleur. Dit is fijn, want zo kan je zien wat hen allebei dwars zit en bezighoudt. Wat jammer is, is dat er niet vanuit Rem verteld wordt. Hij is een enorme pestkop en je zou graag willen weten waarom hij zo is. Aan het eind geeft hij toe dat zijn vader tegen hem zegt: “Waar je mee omgaat, word je mee besmet”. Misschien heeft hij wel een hele strenge vader. Of misschien is hij zelf wel heel onzeker. Dat komt niet duidelijk naar voren in het boek.  

Bowie twijfelt in het boek zelf nog heel erg of hij homo is of niet. Hij krijgt niet de kans om dit voor zichzelf uit te zoeken, omdat iedereen hem al de hele tijd homo noemt. In het boek laat Elle zien dat het soms moeilijk is om jezelf te ontdekken. Ook kan het moeilijk zijn om hulp te vragen bij deze ontdekkingstocht. Gelukkig ontmoet hij iemand die hem helpt met zijn zoektocht, zonder een oordeel over hem te vellen. Dit zet het beeld dat iedereen negatief is over homoseksualiteit een beetje recht.  

Het is heel frustrerend om te lezen dat Bowie wordt gepest in de klas. Negeren is volgens hem de beste optie, maar dat werkt helemaal niet. In het boek had Bowie wel iemand in vertrouwen mogen nemen. Als je gepest wordt, is er altijd iemand aan wie je het kan vertellen, hoe moeilijk het ook is. Wanneer je dit boek leest lijkt het net alsof niks doen de beste oplossing is, maar dat is zeker niet waar. Ook Fleur heeft haar problemen. Hier geldt hetzelfde: Fleur had dit beter aan iemand kunnen vertellen. Bowie en Fleur hadden in ieder geval elkaar kunnen helpen, dat is wat je verwacht van een goede vriendschap.  

Het boek bespreekt belangrijke onderwerpen, maar mist iets bijzonders. Iets wat je wel verwacht door de titel, maar dat bij het lezen tegenvalt. Het verhaal werkt constant naar een spannend moment toe, maar uiteindelijk duurt dit moment maar een paar bladzijden, het is niet bevredigend. Juist dit moment had onderscheidend moeten werken, maar doordat het zo kort en onuitgewerkt is, gebeurt dit niet.  

Een boek over pesten en chantage, maar ook over vriendschap, homoseksualiteit en liefde. Hoewel de titel veel te zwaar is voor het boek, is het toch een spannend verhaal. Helaas mist het boek iets bijzonders, het hoogtepunt van het verhaal is niet goed genoeg uitgewerkt. Daarom krijgt het 3 sterren.