Boeiend debuut

Teken van thuis is de debuutroman van Lara Mohn. Het verhaal gaat over Eva, een vrouw die alles in haar leven op een rij heeft: een huis, een goede baan en een fijne partner. Tot er op een dag iemand naar haar toe komt en vertelt over een sleutel. Vanaf dat moment begint Eva aan een zoektocht en lijkt ze alles te verliezen wat ze bezit. Maar in ruil daarvoor vindt ze ook heel veel: nieuwe, liefdevolle mensen, waarheden en bovenal: zichzelf.

Mohn heeft met Teken van thuis een sterk debuut geschreven. Vanaf het begin weet het verhaal erg te boeien. Eva’s stabiele leven begint te ontwrichten nadat ze een sleutel vindt onder haar deurmat. Deze sleutel opent de deur van een huis, maar daarmee ook een deur naar haar verleden. De schrijfster weet de mystiek rondom de sleutel en het huis, en rond het verleden van Eva heel goed te doseren. Stukje bij beetje komt Eva – en dus ook de lezer – meer te weten over haar vader en haar verleden. Het verhaal is enorm vaag, maar op een goede manier.

Toch zijn er ook wat kritiekpunten te benoemen. Dit is wel detailwerk: het neemt niks af aan de leesbaarheid van het boek. De personages hadden nog niet iets verder uitgewerkt mogen worden. Je snapt als lezer wel waar de schrijfster heen wil, maar het is alsof er nog net iets te veel mist. Zo lees je niet veel over Eva's stabiele, perfecte leven. Dit weet je vooral doordat ze zelf vaak zegt dat haar leven perfect is, wat niet zo heel geloofwaardig overkomt. Hier mis je een beetje show, don’t tell. Je duikt als lezer gelijk in de ‘ellende’ van Eva’s nieuwe situatie. 

Het personage van Sebastiaan is het meest storend, omdat dit personage niet geloofwaardig is uitgewerkt. Hij en Eva hebben één keer ruzie en hij zet haar meteen het huis uit om haar nooit meer te hoeven zien. Toch heeft Eva het erover dat ze zo’n fijne en stabiele relatie hadden. Het is een beetje ongeloofwaardig dat iemand een goede stabiele relatie zo aan de kant zet. De reden is op zich begrijpelijk, maar zoiets gebeurt niet in een dag of maand. Wel in dit boek. Er wordt gedaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is om iemand zonder gesprek op straat te zetten, maar een goede relatie werkt niet zo.  

De overige personages zijn wel heel leuk. Ook deze zouden nog wat dieper uitgewerkt mogen worden, maar zoals eerder gezegd zijn dit details. Het is vooral dat de meeste personages iets heftigs mee hebben gemaakt (mishandeling, misbruik, verlies van een kind, verlies van een partner) en hier maar relatief weinig aandacht aan wordt besteed. Maar los hiervan voegen ze allemaal hun eigen charme en wijsheid toe aan het verhaal. 

Het grootste kritiekpunt is de perspectiefwisseling die heel af en toe voorkomt. Soms lees je ineens iets vanuit een ander personage. Eigenlijk voegt dit vrijwel niks toe. Het is te weinig om een personage echt een stem te geven. De informatie die hier gegeven wordt, had ook in de lopende tekst verwerkt kunnen worden. Op sommige punten gebeurt dat zelfs al. Zo lees je bijvoorbeeld een flashback van Kyle over de mishandelingen door zijn vader. Later vertelt hij hier ook over aan Eva, dus is de perspectiefwisseling niet heel erg van toegevoegde waarde. Het haalt het tempo uit het verhaal.

Al met al is dit sterk debuut. Het weet enorm te boeien en door de mystiek daagt het je als lezer uit: je moet zelf veel nadenken en invullen om het verhaal te kunnen begrijpen. Het is boeiend geschreven en heeft een mooie thematiek, namelijk luisteren naar jezelf.